Th07/Marisa's Endings/th: Difference between revisions

From Touhou Patch Center
Jump to navigation Jump to search
(Created page with "ในที่สุด, ตำหนักหยกขาวก็ต้องกล่าวลาแก่ฤดูใบไม้ผลิเสียทีสุดท...")
(Created page with "งานชมดอกไม้แห่งโลกวิญญาณนั้น, ก็ได้ถูกจัดขึ้นอย่างวิจิตรงดง...")
Line 53: Line 53:
{{dt/color|404060}}{{tt|nochar|code=8|tl=ในที่สุด, ตำหนักหยกขาวก็ต้องกล่าวลาแก่ฤดูใบไม้ผลิเสียทีสุดท้ายแล้ว,  
{{dt/color|404060}}{{tt|nochar|code=8|tl=ในที่สุด, ตำหนักหยกขาวก็ต้องกล่าวลาแก่ฤดูใบไม้ผลิเสียทีสุดท้ายแล้ว,  
แม้ว่าไซเกียวอายาคาชิจะเบ่งบาน, แต่ก็ไม่ได้เบ่งบานจนถึงขั้นสมบูรณ์}}
แม้ว่าไซเกียวอายาคาชิจะเบ่งบาน, แต่ก็ไม่ได้เบ่งบานจนถึงขั้นสมบูรณ์}}
{{tt|nochar|code=11|tl=}}
{{tt|nochar|code=11|tl=งานชมดอกไม้แห่งโลกวิญญาณนั้น, ก็ได้ถูกจัดขึ้นอย่างวิจิตรงดงามไปแล้ว
ไม่ว่าจะเรื่องนั้นหรือเรื่องนี้, ก็เหมือนกับทุกปีที่ผ่านมา...}}
{{tt|nochar|code=16|tl=}}
{{tt|nochar|code=16|tl=}}
{{tt|nochar|code=19|tl=}}
{{tt|nochar|code=19|tl=}}

Revision as of 09:38, 26 February 2021

บทแปลภาษาไทยโดย Sabrekun (เซเบอร์คุง) http://sabrekun.blogspot.com/2013/11/pcb-storyending.html

Gnome-colors-gtk-edit.svg end10.end.jdiff

Good Ending No. 06 (มาริสะ A)

8ในที่สุด, ตำหนักหยกขาวก็ต้องกล่าวลาแก่ฤดูใบไม้ผลิเสียที

สุดท้ายแล้ว, แม้ว่าไซเกียวอายาคาชิจะเบ่งบาน,

แต่ก็ไม่ได้เบ่งบานจนถึงขั้นสมบูรณ์

12สายลมของฤดูใบไม้ผลิที่พัดมาเป็นครั้งคราวนั้น, เมื่อทำให้ซากุระร่วงโรย, ก็จะรบกวนการนอนหลับอันแสนสงบสุข

17ยูยูโกะ 「ฮ้าว~」

20ยูยูโกะ 「ยามดอกไม้ร่วงโรย... ด้วยสายลมใบไม้ผลิ... ความฝันที่เห็นนั้น     แม้ตื่นขึ้นแล้ว... ก็ยังกระวนกระวายอยู่ในอก」

24โยวมุ 「อ้าว, ตื่นแล้วเหรอคะ」

27ยูยูโกะ 「เห็นฝันที่เป็นลางไม่ดีน่ะ

30สายลมของฤดูใบไม้ผลิทำให้ซากุระร่วงโรย, แถมยังเป็นสายลมสีดำซะด้วย」

33โยวมุ 「สายลมสีดำแห่งฤดูใบไม้ผลิ ?」

36โยวมุ 「ถ้าอย่างนั้น, ก็น่าจะหมายถึงยัยนี่ไม่ใช่เหรอคะ」

40มาริสะ 「อรุณสวัสดิ์, ตื่นได้ดีจริงนะ」

43ยูยูโกะ 「อ้าว, ยังอยู่อีกเหรอเนี่ย     โลกเบื้องล่างก็เข้าฤดูใบไม้ผลิแล้ว, กลับไปเสียไม่ดีกว่าหรือ ?」

47มาริสะ 「อย่าพูดอย่างนั้นสิ     นี่แขกชาวมนุษย์ที่หาได้ยากเชียวนะโว้ย」

51โยวมุ 「ดูเหมือนว่าถ้าเธออยู่ที่นี่แล้วซากุระจะร่วงโรยน่ะ」

54มาริสะ 「ถึงฉันไม่อยู่ก็ร่วงว่ะ     ร่วงแน่ๆ」

58โยวมุ 「ถ้าอย่างนั้น, เธอจะเก็บกวาดพวกกลีบดอกไม้ที่ร่วงโรยเพราะเธอด้วยใช่มั้ย ?」

63ยูยูโกะ 「แหม, ถ้าสีดำนี่กลับไปก็ไม่ร่วงแล้วล่ะจ้ะ, โยวมุ」

66มาริสะ 「ร่วงว่ะ, ร่วงแน่ๆ」

69ยูยูโกะ 「ถ้าอย่างนั้น, ลองทดสอบดูมั้ย ?」

72มาริสะ 「ถ้าฉันกลับไป, แล้วใครจะเป็นคนตรวจสอบผลล่ะ ?」

75ยูยูโกะ 「ต้องเป็นฉันอยู่แล้วจ้ะ」

78มาริสะ 「พนันกันแบบนี้, ไม่เอาด้วยดีกว่า」

81ยูยูโกะ 「ไม่มีใครพูดว่าจะพนันกันสักหน่อย

83    แต่พูดว่า กลับไปซะ ต่างหาก」

86ยูยูโกะ 「ถ้าเธอไม่กลับไปก็ร่วง     ถ้าเธอกลับไปก็ตรวจสอบไม่ได้」

90ยูยูโกะ 「เธอมัวแต่คิดถึงเรื่องพวกนี้อยู่ล่ะสิ」

93มาริสะ 「แล้วใครพูดว่าจะพนันกันล่ะ ?」

96ยูยูโกะ 「ไม่รู้สินะ」

99มาริสะ 「ที่สำคัญ ฉันไม่ได้คิดแบบนั้นอยู่สักหน่อย

101แบบว่า, แค่ฉันอยู่ที่นี่โดยไม่ทำให้ซากุระร่วงโรยก็พอใช่มะ ?」

104ยูยูโกะ 「ที่กล่าวมาทั้งหมดนั้น, ต้องการจะสื่อว่า กลับไปซะ ต่างหากล่ะ」

107ดอกซากุระนั้น, คล้ายกับหนึ่งชีวิตของคนเราต่อให้สายลมพัดมา,

ก็ไม่ได้ก่อให้เกิดผลกระทบมากมายนัก ในช่วงเวลาที่มันร่วงโรยมากขนาดนี้

มาริสะนั้น, ดอกไม้นั้น, ร่วงโรยเพราะเบ่งบานมากเกินไปนั่นเอง

112ENDING NO.6

Gnome-colors-gtk-edit.svg end11.end.jdiff

Good Ending No. 07 (มาริสะ B)

8ในที่สุด, ตำหนักหยกขาวก็ต้องกล่าวลาแก่ฤดูใบไม้ผลิเสียทีสุดท้ายแล้ว, แม้ว่าไซเกียวอายาคาชิจะเบ่งบาน, แต่ก็ไม่ได้เบ่งบานจนถึงขั้นสมบูรณ์

11งานชมดอกไม้แห่งโลกวิญญาณนั้น, ก็ได้ถูกจัดขึ้นอย่างวิจิตรงดงามไปแล้ว ไม่ว่าจะเรื่องนั้นหรือเรื่องนี้, ก็เหมือนกับทุกปีที่ผ่านมา...

16

19

22

25

28

32

36

39

42

45

48

51

54

57

60

64

68

71

75

77

80

84

86

88

91

95

99

102

107

Gnome-colors-gtk-edit.svg end10b.end.jdiff

8

11

16

19

24

27