โทโฮ 13.5/ฉากจบของเบียคุเรน

บทแปลภาษาไทย (ส่วนใหญ่) จัดทำโดย Sabrekun (เซเบอร์คุง) http://sabrekun.blogspot.com

data/ed/ed_hijiri.pl.jdiff

	บรรยากาศป่าเถื่อนสลายหายไป\. บรรยากาศคล้ายงานวัดเองก็หายไปด้วย \. แต่ดูเหมือนผู้สนับสนุนอย่างเหนียวแน่นจะมีจำนวนเพิ่มขึ้น
	ฮิจิริ 「 ------ด้วยเหตุนี้ส่วนใหญ่จึงเชื่อกันว่า\. อารมณ์ความรู้สึกเป็นสิ่งกีดขวางเส้นทางสู่การรู้แจ้งค่ะ」
	ฮิจิริ 「 แต่ว่านั่นเป็นความเข้าใจผิดค่ะ\. จริงอยู่ว่าการแสดงอารมณ์รุนแรง จนมองข้ามศีลธรรมไปนั้นเป็นสิ่งไม่ดี 」
	ฮิจิริ 「 แต่ถ้าอย่างนั้นจะบอกว่าก้อนหินริมทาง หรือตุ๊กตาที่ไม่มีอารมณ์ความรู้สึก เป็นสิ่งที่รู้แจ้งแล้วงั้นเหรอคะ ?」
	ฮิจิริ 「 สิ่งสำคัญไม่ใช่ปฏิเสธอารมณ์ความรู้สึก\. แต่เป็นการยอมรับและควบคุมมันต่างหาก จริงมั้ยคะ ?」
	โคโคโระ 「 การควบคุมอารมณ์ความรู้สึก สามารถทำได้จริงๆเหรอคะ ?」\. ฮิจิริ 「 เอ่อ---......」
	ฮิจิริ 「 คุณเป็นโยวไคที่สามารถทำแบบนั้นได้ค่ะ......」\. โคโคโระ 「 จริงด้วย จริงด้วย 」
	โคโคโระ「 เอ๊ะ อย่างนี้แปลว่าฉันเป็นโยวไคที่ ใกล้จะรู้แจ้งแล้วงั้นเหรอคะ ?」\. ฮิจิริ 「 นั่นสินะค้า......」
	ฮิจิริ 「 ถ้าสามารถควบคุมได้เป็นอย่างดี คุณเองก็อาจจะรู้แจ้งได้ค่ะ 」\. โคโคโระ「 ตายแล้ว ความหวังล้นปรี่เลยค่ะ !」
	หน้ากากแห่งความหวังของจริงยังไม่รู้แน่ชัดว่าอยู่ที่ใด\. แต่ฮิจิริได้แนะนำให้ฮาตะ โนะ โคโคโระมาปฏิบัติธรรมที่วัดเมียวเรนจิ
	เป้าหมายคือการทำให้เธอควบคุมความคลุ้มคลั่ง ของอารมณ์ความรู้สึกด้วยพลังของตนเอง
	ดูเหมือนผลลัพธ์ที่ได้คือ ความหวังเอ่อล้นขึ้นมาจากภายใน\. โคโคโระจึงสร้างหน้ากากแห่งความหวังอันใหม่ขึ้นจากความหวังของตนเอง
	ส่วนฮิจิริคิดว่ามันเป็นปริศนา\. อารมณ์ความรู้สึกของเธอแสดงออกมาเองงั้นเหรอ\. หรือว่าถูกหน้ากากบงการอยู่กันแน่
	หรือว่า......\. หน้ากากที่มีอารมณ์ความรู้สึกเหล่านั้นคือร่างจริงของเธอ\. ฮิจิริรู้สึกสนใจสีหน้าของเธอขึ้นมาอย่างไม่รู้จบเลยทีเดียว