โทโฮ 15.5/ฉากจบของยูคาริ

From Touhou Patch Center
Jump to navigation Jump to search
This page is a translated version of the page Th155/Yukari's Endings and the translation is 100% complete.

บทแปลภาษาไทย (ส่วนใหญ่) จัดทำโดย Sabrekun (เซเบอร์คุง) http://sabrekun.blogspot.com

Gnome-colors-gtk-edit.svg data/event/script/yukari/ed.pl.jdiff

 

──ศาลเจ้าฮาคุเรย์\.

ศาลเจ้าห่างไกลหมู่บ้านมนุษย์ที่ตั้งอยู่ ณ ทิศตะวันออกของเกนโซวเคียว\.

และไร้ซึ่งวี่แววของผู้มาสักการบูชาเหมือนเคย

 

มาริสะ : เป็นอะไรไป ?

ไม่ค่อยร่าเริงเลยนะ\. เรย์มุ : โธ่ ก็ไม่มีผู้มาสักการบูชาน่ะสิ

หาเงินไม่ได้เลยน้า

 

มาริสะ : มันก็ไม่ใช่เรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นไม่ใช่เหรอ\.

เรย์มุ : คลี่คลายเหตุวิปลาสได้แล้วแท้ๆ

แต่ไม่ก่อให้เกิดรายได้เลย......

 

มาริสะ : จะว่าไปแล้ว เหตุสิงสถิตสัมบูรณ์วิปลาสน่ะ

คลี่คลายไปแล้วเหรอ ?\.

เรย์มุ : งืม─ มั้งนะ

 

มาริสะ : สุดยอดเลยนี่นา\.

ทำยังไงถึงจัดการ

สองผู้ชั่วร้ายเลวทรามที่สุดนั่นได้ล่ะ ?

 

เรย์มุอธิบายเรื่องราวทั้งหมด\.

ว่าป้องกันการบังคับสิงสถิตของเทพยาจก ด้วยการแทรกแซงโลกแห่งความฝัน

เพื่อเปลี่ยนเทพยาจกเป็นมาสเตอร์

 

มาริสะ : บิดเบือนอาณาเขตระหว่างมาสเตอร์กับสเลฟ

งั้นเหรอ ?\. คนที่จะทำแบบนั้นได้ก็มีแค่ยูคาริคนเดียวนี่นา

แปลว่าจับคู่กันงั้นสิ

 

เรย์มุ : น่าเจ็บใจก็จริง แต่ถ้าไม่มียูคาริ

ไม่มีทางเอาชนะสองคนนั่นได้หรอก\. มาริสะ : เอาน่า ผลลัพธ์คือชนะแล้วก็ดีแล้วนี่นา\.

แล้วสองคนที่เป็นต้นเรื่องนั่น ตอนนี้ไปอยู่ไหนแล้วล่ะ ?

 

เรย์มุ : เรื่องนั้นน่ะ......

 

──วัดเมียวเรนจิ\.

วัดที่เปิดโดยฮิจิริ เบียคุเรน\.

และเป็นที่ชื่นชอบทั้งจากมนุษย์และโยวไค

 

เบียคุเรน : เดี๋ยวเถอะ ยังสกปรกอยู่นะ\.

โจะอง : ทำไมฉัน

ต้องมาทำความสะอาดด้วยล่ะ─

 

เบียคุเรน : แค่ทำความสะอาดยังทำไม่ได้ แล้วจะทำอะไรได้ล่ะ\.

การใช้ชีวิตประจำวันทุกอย่างคือการฝึกนะ\. โจะอง : โธ่เว้ย─

ใจร้ายชะมัด─

 

โจะอง : ดันมาเจอวัดที่สมถะแบบนี้\.

ความสามารถในการช่วงชิงความมั่งคั่งของฉันก็ไม่มีประโยชน์เลยน่ะสิ\. เบียคุเรน : เดี๋ยวทำความสะอาดสวนเสร็จแล้ว ต้องไปตักน้ำ นั่งสมาธิ ทำอาหาร

ไม่มีเวลาว่างให้อู้งานหรอกนะ

 

โจะอง : ต้องรีบทำให้เสร็จแล้วเผ่นโดยด่วนเลย\.

เบียคุเรน : ถ้าคิดว่าจะหนีไปจากวัดได้ล่ะก็ คิดผิดมหันต์แล้วล่ะ\. ฉันจะสั่งสอนเรื่องความสำคัญ

ของการใช้ชีวิตสมถะอย่างเข้มข้นเลย !

 

............

 

มาริสะ : ──อย่างนี้นี่เอง คนฟุ่มเฟือยสุรุ่ยสุร่ายแบบนั้น

โดนจับไปดัดนิสัยที่วัดงั้นเหรอ\.

แบบนั้นอาจจะได้ผลก็ได้น้า

 

เรย์มุ : อันที่จริงก็อยากคุมขังหรือเนรเทศออกไปอยู่หรอก\.

แต่เบียคุเรนบอกว่า เทพแห่งโรคระบาดยังสามารถกลับตัวกลับใจได้\. ถึงฉันจะไม่เต็มใจเท่าไหร่

แต่ก็ยกให้ทางนั้นจัดการไปน่ะ

 

มาริสะ : แค่เทพแห่งโรคระบาดเหรอ แล้วอีกคนที่เป็นเทพยาจก (ยัยนั่น) ล่ะ ?

 

เรย์มุ : เทพยาจกน่ะน้า......

รายนั้นยุ่งยากยิ่งกว่าเทพแห่งโรคระบาดที่รวบรวม\.

ความมั่งคั่งมาที่ตัวเองแล้วเอามาใช้อย่างฟุ่มเฟือยเสียอีก

 

มาริสะ : ความสามารถในการเปลี่ยนดวงด้านทรัพย์ให้เป็นความซวย

ความสามารถชวนสิ้นหวังจนไม่น่าจะช่วยเหลือได้เลยแฮะ\. เรย์มุ : ไม่ใช่แค่นั้นหรอก ดูเหมือนว่าความซวย

จะสะสมอยู่ในร่างกายไปเรื่อยๆด้วยล่ะ

 

เรย์มุ : ดูเหมือนความซวยจะปลดปล่อยออกมาเหมือนระเบิดเป็นครั้งคราว\.

ระหว่างต่อสู้ก็เกิดการระเบิดแบบนั้นด้วย─\. ปริมาณของออร่านั่นไม่ธรรมดาเลย\.

มาริสะ : หวา ไม่อยากเข้าใกล้เลยแฮะ─

 

เรย์มุ : ทีนี้เลยไม่มีใครรับตัวไปน่ะน้า\.

......เพราะงั้นก็เลยช่วยไม่ได้น่ะ\. มาริสะ : งั้นเหรอ เรื่องนั้นมันก็ช่วยไม่ได้นี่นะ......\.

ตัวหายนะแบบนั้น

 

ชิอง : ทำความสะอาดเสร็จแล้วจ้ะ─\.

ต่อไปทำอะไรดีเหรอจ๊ะ─\. เรย์มุ : เสร็จแล้วเหรอ ?\.

ถ้างั้นฝากตักน้ำด้วยดีมั้ยนะ

 

มาริสะ : เอ๋ !? ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ ?\.

เรย์มุ : เพราะไม่มีใครรับตัวไป\. เลยต้องมาสังเกตการณ์ที่นี่ไงล่ะ\.

แต่ก็ช่วยงานเป็นอย่างดี เลยช่วยฉันได้เยอะเลย

 

ชิอง : ศาลเจ้าน่าอยู่ดีน้า\.

ต่อให้ยากจนก็ยังใช้ชีวิตได้อย่างสนุกสนานด้วย─\. เรย์มุ : เดิมทีก็ไม่มีความมั่งคั่งให้เสียอยู่แล้วด้วยล่ะนะ

โว้ย พูดแล้วก็เจ็บใจ !

 

มาริสะ : อะไรกัน ฉันก็หลงนึกว่า

กำจัดหรือเนรเทศไปแล้วซะอีก\. เรย์มุ : ถ้าสามารถกำจัดได้ง่ายๆ

ก็ไม่ต้องกลุ้มใจแบบนี้หรอก

 

เรย์มุ : สุดท้ายแล้ว

ฉันก็จั่วโดนสลากยาจกเข้าจนได้\.

ชิอง : สมกับเป็นเทพยาจก(ตัวฉัน)เลยนะ แหม พูดแล้วก็เจ็บใจ

 

เทพแห่งโรคระบาดกับเทพยาจก สองผู้ชั่วร้ายเลวทรามที่สุด ผู้ฉกฉวยเอาความมั่งคั่งมาจากผู้ชมในลานจัดงานแสดงสด

 

แผนการของยูคาริกับเรย์มุ ทำให้พวกเธอพ่ายแพ้อย่างสมบูรณ์แบบ\.

เทพแห่งโรคระบาดต้องไปกลับตัวกลับใจที่วัด\. ส่วนเทพยาจกต้องไปกลับตัวกลับใจที่ศาลเจ้า\.

ภัยคุกคามจากสองผู้ชั่วร้ายเลวทรามที่สุดจึงหายไป

 

มาริสะ : แต่จะว่ายังไงดีล่ะ\.

เกลี้ยกล่อมผู้อยู่เบื้องหลังได้แล้วนี่นา\.

เท่านี้เหตุสิงสถิตสัมบูรณ์วิปลาสก็คลี่คลายแล้วนะ !

 

เรย์มุ : ถ้าเป็นแบบนั้นได้มันก็ดีอยู่หรอกน้า มาริสะ : ยังมีอะไรอยู่อีกเหรอ ?\.

 

เรย์มุ : มีเหตุผลที่ต้องมาเฝ้าสังเกตการณ์

เทพแห่งโรคระบาดกับเทพยาจกน่ะสิ\. เพราะว่าต้องให้สองคนนี้

ไปสะสางเหตุวิปลาสให้จบน่ะ