Th08/คู่มือ HTML ภาษาไทย
1.บทสรุป

โทโฮ Project กระสุนที่แปด 「東方永夜抄 ~ Imperishable Night.」 เป็นเกมสาวน้อยดันมาคุชูตติ้ง
ผลงานในครั้งนี้มีเป้าหมายอยู่ที่การค้นหาคุณค่าของตัวตนใหม่ๆ, ในห่ากระสุนที่ชวนให้เหน็ดเหนื่อยอย่างบอกไม่ถูก (โกหกเล็กน้อย)
ความต้องการระบบขั้นต่ำ | |
---|---|
ความต้องการระบบแนะนำ | |
OS | Windows 98/SE/ME/2000/XP
ที่มีการอินสตอล DirectX 8.0 ขึ้นไปไว้ในเครื่องแล้ว |
CPU | Pentium (หรือเทียบเท่า) ที่มีความเร็ว 500 MHz ขึ้นไป |
การ์ดจอแสดงผล
|
การ์ดจอความเร็วสูงที่ตอบสนองต่อ DirectGraphic และ DirectX 8.0 ขึ้นไป (และมี VRAM มากกว่า 16 MB)
今のところ正常に動くことが確認取れているビデオカード ・nVIDIA GeForce シリーズ ・ATI RADEON シリーズ ฯลฯ |
ความต้องการระบบ | |
Sound | Sound Card ที่ตอบสนองต่อ Direct Sound
(กรณีที่จะใช้ BGM แบบ MIDI ต้องมีระบบเสียง MIDI แบบ sc-88Pro(Roland) หรือสูงกว่า) |
อื่นๆ | จอยแพด
ภูมิต้านทานต่อห่ากระสุนในระดับหนึ่ง ความสามารถในการเห็นภาพมายา |
2.เนื้อเรื่องปฐมบท
-0- การสิ้นสุดของฤดูร้อน คือเรื่องราวของช่วงเวลาแห่งการเปลี่ยนเสียงจั๊กจั่นร้องเป็นเสียงจิ้งหรีดร้อง เมื่อถึงยามราตรี ความร้อนของเกนโซวเคียวแห่งนี้ก็มลายสิ้นไป เป็นฤดูกาลที่แสนสบายกายสำหรับทุกคน ทั้งมนุษย์และโยวไค ช่างแสนสงบสุขเหมือนทุกคืนที่ผ่านมา อย่างน้อย... พวกมนุษย์ก็เห็นเป็นเช่นนั้น 東方永夜抄 ~ Imperishable Night. -1- ที่นี่คือ เรือนไม้แบบโบราณที่ตั้งอยู่ ณ พรมแดนเกนโซวเคียว รูปลักษณ์ของมันทำให้รู้สึกได้ถึงความเป็นมา และบรรยากาศที่ไม่ต้อนรับการมาเยือนของแขกคนใด ไม่รู้เหตุใด ในบ้านหลังนี้จึงมีเครื่องมือที่เชื่อกันว่าเป็นของจากโลกมนุษย์อยู่มากมายหลายชิ้น ทั้งเครื่องจักรที่ไม่ทราบว่ามีประโยชน์อันใด หนังสือหรือนิตยสารอ่านแล้วไม่เข้าใจสิ่งที่เขียนอยู่ภายใน กล่องเหล็กที่เชื่อกันว่าใช้รับสัญญาณภาพจากโลกภายนอกก็กลายเป็นแค่ภาชนะบรรจุพลังวิญญาณ "สิ่งที่สะท้อนภาพรูปร่างของมนุษย์นั้นจะถูกสิ่งสู่โดยวิญญาณได้ง่ายน่ะนะ"... เธอสอนภูตรับใช้ของตนเอง โยวไคแห่งอาณาเขต 『ยาคุโมะ ยูคาริ』 อาศัยอยู่ที่นี่ เธอรู้สึกตัวได้ถึงเหตุวิปลาสอันแสนจิ๊บจ๊อยของเกนโซวเคียว เพราะหลายวันที่ผ่านมานี้เธอนอนไม่หลับเลย แม้แต่ในเวลากลางวัน แม้ยังไม่สามารถยืนยันตัวตนของศัตรูได้แน่ชัด แต่เธอก็สามารถจินตภาพได้ว่า คนที่สามารถทำเรื่อง『แบบนี้』ได้จะต้องแข็งแกร่งเอาการเลยทีเดียว แต่ทว่า, สำหรับตัวเธอที่ปกติแล้วแทบจะไม่ออกเดินทางไปไหนเลยนั้น มันเป็นเรื่องที่ยุ่งยากสุดๆที่จะต้องทำอะไรด้วยตัวเอง 「จริงสิ ไปโยนให้『ยัยนั่น』จัดการดีกว่า ถ้า『ยัยนั่น』ยอมลงมือล่ะก็เยี่ยมเลย」 ด้วยประการละฉะนี้แล ยูคาริจึงออกเดินทางมุ่งหน้าไปยังศาลเจ้าซึ่งตั้งอยู่ ณ พรมแดนเกนโซวเคียวเหมือนกัน ที่นั่นมีมนุษย์อยู่คนหนึ่งที่เธอรู้จัก มนุษย์คนนั้นน่าจะกำลังเบื่อเพราะเป็นคนที่เย็นใจไร้กังวลเสมอ ไม่ว่างานแบบไหนก็ต้องรับทำเป็นแน่แท้ -2- ฉุนกลิ่นลางร้าย ว่ากันว่าป่าแห่งนี้กินคน จึงเป็นสถานที่ที่มนุษย์ไม่เฉียดเข้ามาใกล้เท่าใดนัก บรรยากาศอบอวลด้วยปราณภูตที่ไม่น่าโสภาอยู่เสมอ ป่าเวทมนตร์ ..... ป่าที่เหล่ามารในเกนโซวเคียวมารวมตัวกันโดยมิต้องนัดหมาย ในป่านั้นมีบ้านหลังน้อยๆอยู่หลังหนึ่งที่รวบรวมวัตถุขนาดเล็กซึ่งมีรูปร่างเหมือนคนเอาไว้ วัตถุซึ่งมีรูปร่างเหมือนคนและขนาดเล็กกว่ามนุษย์เป็นเท่าตัว ผู้เชิดตุ๊กตาเจ็ดสี 『อลิส มาร์กาทรอยด์』 กำลังอ่านหนังสืออยู่ท่ามกลางภูเขาตุ๊กตา 「ทำไมยัยมนุษย์พวกนั้นไม่รู้สึกถึงเหตุวิปลาสที่รุนแรงอย่างนี้นะ」 「เนอะ ?」 หากปล่อยไว้อย่างนี้ต่อไปก็จะไม่สามารถสนุกกับ "สิ่งนั้น" เหมือนทุกทีได้ ในเมื่อทุกคนไม่สนใจเหตุวิปลาสที่เกิดขึ้น เธอจึงลองออกเดินทางไปตามหาสาเหตุด้วยตนเองดู แม้ว่าปกติแล้วเธอแทบจะไม่ออกเดินทางไปไหนเลยก็ตาม ไม่สิ แค่ คิดจะลอง เท่านั้นล่ะ 「ยุ่งยากชะมัดเลยน้า... ทั้งๆที่『ยัยพวกนั้น』คุ้นเคยกับเรื่องแบบนี้ดี น่าจะออกมาจัดการกันเองแท้ๆ」 「อ๊ะ จริงด้วย จริงด้วย」 เป้าหมายของศัตรูก็ไม่ทราบแน่ชัด จึงไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะเริ่มยังไงดี คิดยังไงก็คิดไม่ออก จึงมุ่งหน้าไปยังที่อยู่ของมนุษย์ที่อาศัยในป่าเช่นเดียวกับตน เธอมีหนังสือในมืออยู่หลายเล่ม... ... มันคือ กริมมัวร์, หนังสือที่มนุษย์หามาครอบครองได้ยาก ด้วยของสิ่งนี้ ... มนุษย์คนนั้นไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธเธอ -3- 「ซาคุยะ~ อยู่ไหน~?」 ที่นี่คือคฤหาสน์สไตล์ตะวันตกสีแดงฉานที่ตั้งอยู่ริมทะเลสาบ วันนี้ก็ยังคงแว่วเสียงเอะอะโวยวายเฉกเช่นทุกวัน ทะเลสาบสีขาว ป่าสีเขียว และมีคฤหาสน์สีแดงตั้งตระหง่านอยู่ ทั้งๆที่มันน่าจะเป็นการจับกลุ่มที่แสนแสบตา แต่ก็แลดูสงบอย่างน่าประหลาด ลือกันว่าคฤหาสน์มารแดงแห่งนี้หยุดเวลาเอาไว้ ..... และนี่มิใช่การเปรียบเปรยแต่อย่างใด ผีดูดเลือด 『เรมิเลีย สคาร์เลท』 กำลังตามหาเมดประจำตัวของเธอ 「"ไอ้นั่น"ที่ฝากให้จัดการน่ะ เรียบร้อยรึยัง ?」 「ที่สั่งมานั่นก็... ต้องขออภัยจริงๆค่ะ แต่ว่าดิฉันไม่ค่อยเข้าใจ ก็เลย... ...」 ทำยังไงก็สื่อสารกับมนุษย์ที่อยู่ตรงหน้าไม่เข้าใจกันเสียที 「พอกันที ! ฉันจะไปเอง เพราะงั้นเรื่องที่บ้านนี่ซาคุยะก็... ช่างเถอะ, ทำตามใจชอบละกัน」 ชัดเจนว่า มิได้สั่งให้เฝ้าบ้าน เมดสาวจึงไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากติดตามไปด้วยในฐานะเครื่องรางคุ้มภัย "ตัวคนเดียวเจอพระอาทิตย์ขึ้นก็ไร้น้ำยาแท้ๆ"... เธอคิดในใจ "ออกจะสงบสุขอย่างนี้ ไม่เห็นมีอะไรเกิดขึ้นสักหน่อย เดี๋ยวพอเทียวไปเทียวมาจนเหนื่อยก็กลับมาเอง"... เมดสาวคิดเบาๆในใจ แน่นอนว่าไม่ปล่อยให้หลุดออกมาจากปากแน่ -4- แม้แต่ในเกนโซวเคียวก็คงไม่มีที่ใดจะเงียบสงบได้เท่าที่นี่ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าอ้างว้างว่างเปล่า หากแต่เป็นความเงียบสงบที่เหมือนกับวิญญาณกำลังพักผ่อน อะไรทำนองนั้น ไร้ซึ่งเสียงของคนหยาบคาย ได้ยินแต่เสียงของสายลมอันแสนสดชื่นสบายใจในธรรมชาติอันแสนอุดมเท่านั้น โลกวิญญาณ ... ถิ่นอาศัยของผู้ตาย ที่แห่งนี้ไร้ซึ่งมนุษย์ผู้มีชีวิตชีวา หากแต่เหล่าวิญญาณนั้นใช้ชีวิตในฐานะวิญญาณกันอย่างเริงร่า 「ท่านยูยูโกะไม่รู้สึกตัวหรืออย่างไรกันนะ ?」 สถานที่กว้างซึ่งสวยงามโดดเด่นที่สุดในดินแดนที่เงียบงันแห่งนี้ ... ตำหนักหยกขาว คนสวน 『คอนปาคุ โยวมุ』 กำลังลังเลว่าจะแจ้งเรื่องเหตุวิปลาสแก่คุณหนูดีหรือไม่ ในตอนนั้นเอง, คุณหนูก็ตรงมาทางนี้พอดี... จังหวะเหมาะทีเดียว 「เอ่อ, ท่านยูยูโกะ ... ...」 「โยวมุ "สิ่งนั้น"ยังเป็นเช่นนั้นอยู่อีกหรือ ?」 「เอ๋ ?... ..."สิ่งนั้น" ... มันคืออะไรเหรอคะ ?」 「ตายจริง, ไม่รู้สึกตัวหรอกรึ ? เพราะอย่างนี้ถึงได้ถูกเหน็บแนมว่าเป็นคนสวนความรู้สึกช้าน่ะสิ」 ถึงจะจำไม่ได้ว่าโดนเหน็บแนมตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ดูเหมือนคุณหนูจะรู้สึกตัวถึงเหตุวิปลาสแล้ว 「หมายถึงเรื่องของ『พระจันทร์』สินะคะ ? ดิฉันรู้สึกตัวแล้วล่ะค่ะ~ ก็จู่ๆท่านพูดว่า"สิ่งนั้น" ดิฉันก็เลย... ...」 「ดูเหมือนจะไม่มีใครเคลื่อนไหวเลยนะ, โยวมุ, ลองไปดูมั้ย ?」 「เอ๋ ? ทำไมล่ะคะ」 「ล้อเล่นน่ะ โยวมุน่ะยังวางใจไม่ได้หรอก พวกมนุษย์ที่เจอเมื่อคราวก่อนยังดีซะกว่า... ...เอาล่ะ ฉันจะไปเอง」 「โธ่~ อย่าพูดแกล้งกันอย่างนี้สิคะ~ ... ดิฉันจะไปด้วยค่า~」 「ที่ว่าวางใจไม่ได้นี่ฉันพูดจริงนะ」 สาวน้อยวิญญาณแห่งตระกูลไซเกียวจิ 『ไซเกียวจิ ยูยูโกะ』 กล่าวเหน็บแนมโยวมุ 「แล้ว, คุณหนูมีจุดหมายที่จะไปแล้วหรือคะ ?」 「แน่นอน มีเพียบเลยล่ะ. แต่เอาน่ะ บินไปแถวๆนั้นแล้วสอยให้เรียบ เดี๋ยวก็เจอเข้าจนได้ล่ะ」 「อย่างนั้นก็ไม่ไหวน่ะคะ ท่านยูยูโกะน่ะเอาแต่พึ่งพาพลังแล้วไม่ยอมเล็งให้ดีๆ ถึงได้เสียเวลาไงล่ะคะ ต้องโจมตีให้เข้าเป้ามากขึ้นกว่านี้นะคะ... แบบนี้ค่ะ... ...」 「โยวมุ ข้างหลังมีช่องว่างนะ」 ยูยูโกะนั้นรู้สึกไม่สบายใจจริงๆ หากปล่อยให้โยวมุมาคนเดียว ดังนั้นจึงตั้งใจจะลงมือเอง แต่หากจะต้องประมือกับคนที่สามารถก่อให้เกิดเหตุวิปลาสร้ายแรงขนาดนี้ได้ล่ะก็ ไปกันสองคนก็น่าจะดีกว่า -5- สงบสุข ดูเหมือนสงบสุข ทว่า เหล่าโยวไคกำลังเดือดร้อน เหตุวิปลาสนั้นเกิดขึ้นอย่างเงียบๆโดยที่ไม่มีใครรู้สึกตัว และไม่รู้ตั้งแต่เมื่อใดกันที่... ... จันทร์เพ็ญได้หายไปจากยามราตรีของเกนโซวเคียว แม้แต่ในคืนที่น่าจะเป็นคืนวันเพ็ญ พระจันทร์นั้นก็จะขาดอีกเสี้ยวเพียงนิดเดียวเท่านั้น และไม่กลายเป็นจันทร์เพ็ญที่สมบูรณ์ มนุษย์ธรรมดาจะไม่รู้สึกตัวก็ไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้ เพราะพระจันทร์ขาดเสี้ยวไปนิดเดียวเท่านั้น หากแต่สำหรับเหล่าภูตนั้น พระจันทร์ที่ไม่ยอมเต็มดวงก็เหมือนกับพระจันทร์ที่ทำงานไม่สำเร็จลุล่วงนั่นเอง โดยเฉพาะพวกที่เกลียดแสงอาทิตย์นั้นถือว่าเป็นเรื่องคอขาดบาดตายเลยทีเดียว มนุษย์จับคู่โยวไค ออกทะยานไปในเกนโซวเคียวยามราตรี แน่นอนว่าเพื่อออกตามหาเสี้ยวจันทร์ที่หายไป และกอบกู้จันทร์เพ็ญของเกนโซวเคียวกลับคืนมา ต่อให้ต้องหยุดราตรีไว้จนกว่าจะหาพบ ต่อให้ต้องกลายเป็นราตรีนิรันดร์ ――ฤดูร้อนสิ้นสุดลง... จวนเจียนจะถึงเวลาจันทร์เพ็ญแห่งขึ้น 15 ค่ำ เดือน 8 คู่มนุษย์โยวไค จึงหยุดราตรีเอาไว้ -E- วัตถุโบราณทรงกระบอกส่องแสงระยิบระยับ วัตถุทรงกลมขนาดใหญ่แลเห็นอยู่เบื้องหน้า มณีเม็ดน้อย พลอยส่องแสง วิญญาณใกล้ดับ และลูกแก้วสุดมหึมา ตัวเธอตอนนี้กำลังทำอะไรอยู่, ก็คงมองดูวัตถุทรงกลมอยู่กระมัง ที่แห่งนี้คือสถานที่ซึ่งหยุดเวลาเอาไว้ และมีประวัติศาสตร์ซ้ำไปย้อนมาไม่สิ้นสุด ตัวเธอเองก็ อยู่ในเกนโซวเคียวแล้วเช่นกัน |
3.แนะนำตัวละครฝ่ายผู้เล่น
ตัวละครฝ่ายผู้เล่น | |||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
ฝั่งมนุษย์ | |||||||||||||||||||||||||
○มิโกะผู้เลิศล้ำแห่งสรวงสวรรค์ ... ฮาคุเรย์ เรย์มุ | |||||||||||||||||||||||||
<img src="![]() คุณมิโกะแห่งศาลเจ้าฮาคุเรย์ มนุษย์ผู้อาศัย ณ เขตแดน และมีความสามารถในการบินไปบนท้องฟ้า คุณมิโกะแห่งศาลเจ้าฮาคุเรย์ที่มีประวัติศาสตร์มาช้านาน(มั้ง)ซึ่งตั้งอยู่ ณ พรมแดนเกนโซวเคียว ขี้โวยวาย เจ้าอารมณ์ ไปอยู่ที่ไหนก็รู้ได้ทันทีว่าอยู่ที่นั่น แต่สักพักเดี๋ยวก็ชินเองล่ะ ความสามารถในการบินของเธอ จะว่าไปแล้วก็คือ ไร้น้ำหนัก ไม่ว่าจะเป็นแรงโน้มถ่วงของโลก, ความกดดันจากสิ่งใดๆ หรือแม้แต่การข่มขู่ด้วยกำลังต่างๆ ล้วนไม่มีความหมายต่อเธอทั้งสิ้น มิโกะมหัศจรรย์ที่ล่องลอยไปในห้วงมายา ทั้งกายและใจ ไม่ว่าอีกฝ่ายจะแข็งแกร่งเพียงไรก็ไม่ก่อให้เกิดความหมายใดๆทั้งสิ้นเมื่ออยู่ต่อหน้าเธอ และด้วยความที่ปฏิบัติต่อทุกคนอย่างเท่าเทียมกัน ทำให้เธอเป็นที่ดึงดูดของทุกคน ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์ โยวไค และเผ่าพันธุ์อื่นใด
| |||||||||||||||||||||||||
○จอมเวทธรรมดาสามัญ ... คิริซาเมะ มาริสะ | |||||||||||||||||||||||||
<img src="![]() คุณจอมเวท มนุษย์ที่อาศัยในป่าเวทมนตร์ และมีความสามารถในการใช้เวทมนตร์ เนื่องจากต้องการทำความสะอาดบ้านที่รกเละเทะ ช่วงนี้เธอจึงใช้เวลาแต่ละวันไปกับหนังสือและไอเทมในบ้าน เพื่อค้นคว้าวิจัยเวทมนตร์ที่สามารถช่วยจัดของในบ้านให้เป็นระเบียบเรียบร้อยได้ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าผลการวิจัยไม่คืบหน้าเท่าไหร่นัก เธอเป็นพวกพากเพียรพยายาม และก็เป็นนักสะสมในเวลาเดียวกัน เธอเป็นพวกเกลียดความพ่ายแพ้ แต่ก็ไม่ชอบพวกที่ดูออกได้ง่ายว่าเกลียดความพ่ายแพ้, ช่างเป็นคนเกลียดความพ่ายแพ้เจ้าปัญหาจริงๆ
| |||||||||||||||||||||||||
○เมดแห่งคฤหาสน์มารแดง ... อิซาโยอิ ซาคุยะ | |||||||||||||||||||||||||
<img src="![]() คุณเมดผู้คอยรับใช้ปิศาจ มนุษย์ที่อาศัยอยู่ในคฤหาสน์มารแดง และมีความสามารถในการควบคุมเวลา เธอรับหน้าที่เป็นหัวหน้าเมดในคฤหาสน์มารแดง และถ้าว่ากันตามจริงแล้ว เธอเป็นเหมือนหน้าตาของคฤหาสน์มารแดงนี้ เพราะเจ้านายของเธอเป็นเอาซะ"อย่างนั้น" เธอมอบความจงรักภักดีให้แก่เจ้านายของเธอจากใจ ฟังจากคำบอกเล่าเกี่ยวกับเนื้องานแล้วก็ไม่รู้สึกว่ามันมืดมนหดหู่น่ารังเกียจเลยแม้แต่น้อย ออกจะดูสบายๆให้ความรู้สึกที่ดีด้วยซ้ำ ป้ำๆเป๋อๆเป็นบางครั้ง แต่ก็ยากจะทราบได้ว่าเธอแกล้งทำหรือจงใจกันแน่ แต่ไม่ต้องบอกก็รู้กันว่าตัวเธอนั้นเป็นคนจริงจังอย่างแน่นอน
| |||||||||||||||||||||||||
○ครึ่งคนครึ่งผี ... คอนปาคุ โยวมุ | |||||||||||||||||||||||||
<img src="![]() ลูกครึ่งมนุษย์กับยูวเรย์(ผี) ครึ่งคนครึ่งผีที่อาศัยอยู่ในโลกวิญญาณ และมีความสามารถในการควบคุมและใช้วิชาดาบ เพลงดาบคู่ที่ใช้โรวคันเคนและฮาคุโรวเคนเป็นอาวุธ สาวน้อยสารพัดประโยชน์ที่แม้แต่ร่างกายก็มีสองส่วนแบบครึ่งๆกลางๆคือมนุษย์และยูวเรย์ แม้ต้องรับหน้าที่ชี้แนะวิชาดาบให้ยูยูโกะ แต่ทุกๆวันก็ต้องทำหน้าที่คนสวนเป็นอันดับแรก นิสัยเถรตรงเพราะความเยาว์วัย ทำให้เข้าใจได้ง่ายและเกลียดเธอไม่ลง แต่เพราะแบบนั้นทำให้เธอถูกแกล้งแหย่เล่นอยู่บ่อยๆ มนุษย์ในเกนโซวเคียวก็มีแต่พวกที่แปลกผิดมนุษย์มนาเสียด้วย
| |||||||||||||||||||||||||
ฝั่งโยวไค | |||||||||||||||||||||||||
○ผู้เชิดตุ๊กตาเจ็ดสี ... อลิส มาร์กาทรอยด์ | |||||||||||||||||||||||||
<img src="![]() จอมเวทที่อาศัยอยู่ในป่าเวทมนตร์ มีความสามารถในการควบคุมเวทมนตร์ และการเชิดตุ๊กตาก็เป็นเวทมนตร์แขนงหนึ่ง โดยปกติแล้วเธอจะไม่ค่อยออกมาด้วยตัวเองอย่างนี้สักเท่าไหร่, ครั้งนี้ก็ไม่ได้เต็มใจเท่าใดนัก เธอมีจุดร่วมที่คล้ายกับมาริสะหลายอย่าง ทั้งเรื่องที่อาศัยอยู่ในป่าเวทมนตร์ การเป็นจอมเวท เป็นนักสะสม แต่ก็ต่างกันอย่างแน่นอนตรงที่มาริสะเป็นมนุษย์ ส่วนเธอเป็นจอมเวท จะว่าไปก็ต่างกันอีกเรื่องหนึ่ง ตรงที่ชอบใช้เห็ดที่โตในป่าเวทมนตร์ กับไม่ใช้ แน่นอนว่าอลิสเป็นฝ่ายที่ไม่ใช้ ซึ่งก็ไม่ได้หมายความว่าเป็นเพราะเรื่องพวกนี้หรอกนะ ที่ทำให้ทั้งสองคนเข้ากันได้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่
| |||||||||||||||||||||||||
○ปิศาจแดง ... เรมิเลีย สคาร์เลท | |||||||||||||||||||||||||
<img src="![]() ผีดูดเลือดที่อาศัยอยู่ในคฤหาสน์มารแดง มีความสามารถในการควบคุมชะตา และดูเหมือนจะมีชีวิตอยู่มานานกว่า 500 ปีแล้ว เทียบกับอายุแล้วเธอยังดูอ่อนเยาว์อยู่มาก สิ่งมีชีวิตที่ไม่ใช่มนุษย์แบบนี้มีชีวิตนิรันดร์ได้โดยละทิ้งการเจริญเติบโตไป พูดอีกแง่หนึ่งก็คือ เป็นเพราะไม่โตขึ้นเลยจึงมีชีวิตอยู่ไปได้เรื่อยๆ แน่นอนว่าเธอแพ้แสงแดด, ข้ามน้ำไหลไม่ได้, ไม่ถูกโรคกับกระเทียม และของอื่นๆ เช่น หัวปลาซาร์ดีน อย่างรุนแรง แต่เธอไม่สะดุ้งสะเทือนต่อไม้กางเขนเลย หากจะว่าไปแล้ว... ตัวเธอนั้นสงสัยอยู่เสมอว่า ทำไมฉันต้องแพ้เจ้าของพรรค์นั้นด้วยนะ
| |||||||||||||||||||||||||
○วิญญาณฝันกลางวัน ... ไซเกียวจิ ยูยูโกะ | |||||||||||||||||||||||||
<img src="![]() สาวน้อยวิญญาณที่อาศัยอยู่ในโลกวิญญาณ มีความสามารถในการควบคุมความตาย และตัวเธอก็ตายมานานมากแล้ว ไม่รู้ว่าเหตุใดจึงรู้สึกว่ามีบ่อยครั้งที่เมื่อเสียชีวิตในเกนโซวเคียวแล้วจะกลายเป็นผู้ร่าเริงสดใสไปอย่างน่าประหลาด เธอเองก็เป็นวิญญาณที่ร่าเริงสดใสเช่นกัน ยิ่งไปกว่านี้ยังชอบทำตัวป้ำๆ เป๋อๆ ไม่รู้ว่าเป็นอย่างนี้อยู่แล้วหรือว่าแกล้งทำกันแน่ กรณีของเธอนั้น ไม่แน่ว่าตอนที่เสียชีวิตอาจจะลืมของสำคัญบางอย่างไว้ก็เป็นได้
| |||||||||||||||||||||||||
○โยวไคแห่งอาณาเขต ... ยาคุโมะ ยูคาริ | |||||||||||||||||||||||||
<img src="![]() โยวไคที่อาศัยอยู่ ณ พรมแดนของเกนโซวเคียว มีความสามารถในการควบคุมอาณาเขต มีชีวิตอยู่มายาวนานขนาดไหนนั้นไม่ทราบแน่ชัด รู้แต่ว่านานกว่าประวัติศาสตร์ของเกนโซวเคียว ลักษณะนิสัยแปลกๆ ไม่ว่าใครก็อ่านใจเธอไม่ออก และก็ไม่มีความรู้สึกน่ารังเกียจอันเป็นลักษณะเฉพาะของพวกสูงอายุด้วย เธอเป็นคนที่จัดว่าเข้าใกล้ได้ยาก ซึ่งมีสาเหตุมาจากความน่าสงสัยไม่น่าไว้ใจ มากกว่าที่จะเป็นความรู้สึกข่มขวัญ เธอมีภูตรับใช้อยู่หนึ่งตน และปล่อยให้จัดการงานเบ็ดเตล็ดทุกอย่าง เธอก็เลยใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย ภูตรับใช้ในอีกแง่หนึ่งก็เหมือนกับถูกจับตัวประกันเอาไว้ จึงใช้งานได้ตามอำเภอใจ ไม่สามารถประเมินได้ว่าความสามารถในการควบคุมอาณาเขต(เขตแดน)ของเธอนั้นทรงพลังจนเป็นอันตรายขนาดไหน การจะรับมือกับพลังของเธอ คงต้องใช้โยวไคที่แปลกพอๆกับยูคาริ หรือมนุษย์ที่สามารถทนต่อแรงกดดันจากพลังของเธอได้เท่านั้น
|
4.ระบบของเกม
■การควบคุมด้วย Keyboard | |
---|---|
■ลูกศร / NumPad | เคลื่อนไหวบนล่างซ้ายขวา |
■ปุ่ม Z | ยิงกระสุน / ตกลง |
■ปุ่ม X | Spell Card (บอมบ์) / ยกเลิก |
■ปุ่ม Shift | สลับไปใช้วิชาควบคุมโยวไค (เคลื่อนที่แบบช้า) |
■ปุ่ม ESC | Pause |
■ปุ่ม Ctrl | Messeage Skip |
■การควบคุมด้วย JoyPad (สามารถปรับ Key Config ได้) | |
■ปุ่มทิศทาง | เคลื่อนไหวบนล่างซ้ายขวา |
■ปุ่ม1 | ยิงกระสุน / ตกลง |
■ปุ่ม2 | Spell Card (บอมบ์) / ยกเลิก |
■ปุ่ม3 | สลับไปใช้วิชาควบคุมโยวไค (เคลื่อนที่แบบช้า) |
■ปุ่ม4 | Message Skip |
■ปุ่ม5 | Pause |
■เชิงอรรถ | |
ในห้อง Key Config สามารถปรับเลือกให้กดปุ่มยิงค้างแล้วจะเคลื่อนที่แบบช้าโดยอัตโนมัติได้ (ShotSlow) แต่แม้อยู่ในโหมด ShotSlow ก็ยังสามารถกดปุ่ม 3 เพื่อเคลื่อนที่แบบช้าได้ |
7 System
Game System เค้าโครง
●1.สำหรับท่านที่เคยเล่นภาค 6 และภาค 7 มาแล้ว |
---|
จุดเปลี่ยนแปลงที่สำคัญต่อการเคลียร์เกม ซึ่งต่างจากผลงานภาคก่อน (ภาค 6 และภาค 7) ได้แก่ ・การสลับความเร็วในการเคลื่อนที่แบบ เร็ว-ช้า เปลี่ยนเป็นสลับการควบคุม มนุษย์-โยวไค แทน ・ขณะที่ใช้การเคลื่อนที่แบบเร็ว (วิชาควบคุมมนุษย์) จะมองเห็นข้ารับใช้ และสามารถยิงมันได้ ・ขณะที่ใช้การเคลื่อนที่แบบช้า (วิชาควบคุมโยวไค) จะมองไม่เห็นข้ารับใช้ แต่สามารถบินผ่านและยิงผ่านตัวมันได้ สิ่งที่จำเอาไว้แล้วจะมีประโยชน์ ・แม้ไม่อยู่ในสภาพ Full Power ก็สามารถดูดไอเทมทั้งหน้าจอได้ด้วย วิชาควบคุมโยวไค (เคลื่อนที่แบบช้า) ・เมื่อทำลายศัตรูได้ จะทำลายข้ารับใช้ของศัตรูตัวนั้นทั้งหมดด้วย และกระสุนของศัตรูที่อยู่ใกล้ข้ารับใช้จะถูกเปลี่ยนเป็นยันต์ชั่วยาม นอกนั้นจะมีจุดที่แตกต่างกันอยู่มากมาย สามารถอ่านได้ที่ข้อมูลของตัวละครสำหรับ Player แต่ละตัวในภาคนี้ เมื่อคุ้นเคยแล้วก็จะเข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างตัวละครสองตัวที่เป็นคู่กัน จากนั้นก็มามุ่งสู่คะแนนสูงสุดกันเถอะ |
●2.ระบบเกมพื้นฐาน |
Player จะควบคุมกลุ่มตัวละครสองตัวซึ่งประกอบด้วยมนุษย์และโยวไค (ในภายหลังจะสามารถใช้แบบเดี่ยวได้) มนุษย์ที่สามารถรับรู้ได้ถึงพลังของโยวไค, กับโยวไคผู้แข็งแกร่งที่มีชีวิตอยู่ในความมืด, ควบคุมทั้งสองแล้วทะยานไปในแดนห่างไกลยามราตรี หากโดนตัวศัตรูหรือกระสุนศัตรูก็จะ Miss (ตาย), หากจำนวนตัวลดลงเหลือ 0 ก็จะ Game Over ท้ายสุดของด่านจะต้องพบกับศัตรูที่แข็งแกร่ง (Boss) เมื่อโค่นบอสได้ก็จะ Stage Clear ทุกครั้งที่ Stage Clear ก็จะผ่านชั่วยามไป, แต่หากสะสมยันต์ชั่วยามได้มากพอ ก็จะช่วยชะลอชั่วยามให้ผ่านไปช้าลงได้ หากเคลียร์ครบทุกด่านและโค่นศัตรูที่แข็งแกร่งได้จนหมด หรือรุ่งสางมาเยือน ก็จะพบกับ Ending |
Game System การควบคุมและคุ้นชิน
●3.วิชาควบคุมทั้งสองแบบ |
---|
มีอยู่สองแบบคือ วิชาควบคุมมนุษย์ กับ วิชาควบคุมโยวไค โดยปกติแล้วจะอยู่ในสภาพควบคุมมนุษย์, แต่เมื่อกดปุ่มสลับก็จะกลายเป็นควบคุมโยวไค ลักษณะพิเศษมีดังนี้ ◇「วิชาควบคุมมนุษย์」 ・เคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูง ・มองเห็นและสามารถยิงข้ารับใช้ของศัตรูได้ ・ใช้ ท่าพิเศษ (ของโยวมุจะเป็นข้ารับใช้) ◇「วิชาควบคุมโยวไค」 ・เคลื่อนที่ด้วยความเร็วต่ำ ・ใช้ ข้ารับใช้ ・แม้ไม่อยู่ในสภาพ Full Power ก็สามารถดูดไอเทมทั้งหน้าจอได้ วิชาควบคุมทั้งสองแบบนั้นไม่มีข้อจำกัดใดๆเป็นพิเศษ, สามารถสลับตามใจชอบได้ทุกเมื่อ |
●4.ท่าพิเศษ กับ ข้ารับใช้ |
◇「ท่าพิเศษ」 ความสามารถอันเป็นเอกลักษณ์ที่มีเฉพาะในมนุษย์, และจะแสดงผลเสมอเมื่อใช้วิชาควบคุมมนุษย์ ◇「ข้ารับใช้」 อสูรที่คอยรับใช้โยวไค, ช่วยโจมตีได้เป็นอย่างดี |
●5.ข้ารับใช้ของศัตรู |
ศัตรูบางตัวก็มีข้ารับใช้เหมือนกัน ข้ารับใช้จะต่างจากศัตรูธรรมดา, ต้องมีผู้ควบคุมเสมอ จึงจะมีตัวตนอยู่ได้ ข้ารับใช้มีคุณลักษณะดังต่อไปนี้ ・ขณะที่ใช้วิชาควบคุมมนุษย์ จะสามารถมองเห็นและสามารถยิงมันได้ ・ขณะที่ใช้วิชาควบคุมโยวไค จะมองไม่เห็นข้ารับใช้ แต่สามารถบินผ่านและยิงผ่านตัวมันได้ ・หากโค่นเจ้าของลงได้ในขณะที่ข้ารับใช้ยังค้างอยู่ในหน้าจอ, ข้ารับใช้จะสลายไป และกลายเป็นยันต์ชั่วยามจำนวนมาก (ในจังหวะนี้, กระสุนของศัตรูที่อยู่รอบข้ารับใช้จะถูกสลายไปและกลายเป็นยันต์ชั่วยาม) เมื่อข้ารับใช้ถูกปล่อยออกมาจะมีเสียง Effect เฉพาะด้วย เลือกใช้ให้ดีว่าจะควบคุมมนุษย์แล้วทำลายข้ารับใช้เพื่อลดความหนาแน่นของกระสุนลง หรือควบคุมโยวไคแล้วผนึกข้ารับใช้เพื่อเล็งไปที่ยันต์ชั่วยามและคะแนนสูงสุด ในช่วงที่ยังว่างอยู่, ควรผนึกข้ารับใช้ให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่เมื่อระดับความยากสูงขึ้นแล้วเอาแต่ใช้วิชาควบคุมโยวไค ก็อาจถูกกองทัพข้ารับใช้ทับถมจนเต็มหน้าจอได้ โดยทั่วไปแล้วการใช้วิชาควบคุมมนุษย์เพื่อทำลายข้ารับใช้นั้น, จะถือว่าเป็นทางลัดสู่การเคลียร์เกมก็ว่าได้ |
Game System Spell Card=
●6.Spell Card ของ Player |
---|
หรือที่นิยมเรียกกันง่ายๆในเกมอื่นว่า Bomb จำนวนครั้งใช้งานมีจำกัดโดยระบุจำนวนอยู่ใน Stock และสามารถเพิ่มได้ด้วยการเก็บไอเทม หาก Miss (ตาย) จะกลับไปมีจำนวนครั้งเท่ากับ 3 เสมอ พริบตาที่ใช้ออกมาจะเป็นอมตะชั่วครู่ และสามารถ Graze กระสุนได้ Bomb ในภาคนี้สามารถแบ่งได้ 3 ประเภท ได้แก่ ◇「Spell Card」 ตราบเท่าที่ยังมีบอมบ์อยู่ใน Stock ก็สามารถกดใช้ได้เสมอ ใช้ 1 Stock ต่อการกดหนึ่งครั้ง ◇「Last Spell」 สามารถใช้งานได้โดยการกดใช้บอมบ์เมื่ออยู่ในสภาพ 『เขตแดนเป็นตาย』 ระยะเวลาอมตะ, ความรุนแรง และความงดงามนั้นมากมายยิ่งกว่าสเปลการ์ดธรรมดา (*คำเตือน ก่อนใช้ Last Spell จะถูกบังคับให้สลับมนุษย์-โยวไค) ใช้ 2 Stock ต่อการกดหนึ่งครั้ง, หากมีเหลือเพียง 1 ก็จะใช้เพียง 1 ◇「Dissolve Spell」 บังคับใช้งานอัตโนมัติทันที เมื่อถูกยิงในขณะที่ศัตรูกำลังใช้ Last Spell เมื่อใช้งานแล้วจะจบการต่อสู้ทันที หรือจะเรียกว่าการ์ด 「ขอเวลานอก」 ก็ว่าได้ เป็นการ์ดที่ใช่ได้ทุกคน แต่กดใช้เองไม่ได้ จะถูกสั่งใช้โดยอัตโนมัติเท่านั้น โดยผู้เล่นจะไม่เสียอะไรเลย *『เขตแดนเป็นตาย (Border of Life)』 เขตแดนเป็นตายจะถูกเปิดขึ้นเพียงชั่วพริบตา ในจังหวะที่ถูกยิงในขณะที่ยังมีบอมบ์เหลืออยู่ใน Stock หากกดใช้ Spell Card ได้ทันก่อนที่เขตแดนจะปิดลง, จะเป็นการสั่งใช้ Last Spell ออกมาแทน, และยกเลิกการ Miss (ตาย) ได้ ความเร็วในการปิดตัวของเขตแดนจะลดลงตามปริมาณยันต์ชั่วยามที่เก็บสะสมมาได้ และจำนวนบอมบ์ใน Stock ที่เหลืออยู่ (แต่ในขณะที่ศัตรูกำลังใช้สเปลการ์ดอยู่, เขตแดนเป็นตายจะปิดตัวลงในระยะเวลาที่ตายตัว) นอกจากนี้, ขอเตือนว่ายันต์ชั่วยามที่สะสมมาจะลดลงเรื่อยๆในระหว่างที่เปิดเขตแดนอยู่ *อนึ่ง, ในระหว่างที่ใช้ Spell Card หรือ Last Spell จะไม่สามารถสลับตัวมนุษย์-โยวไคได้ และเมื่อใช้แล้ว จะทำให้แท่งอัตราภูตเข้าสู่สภาพ MAX (+100 หรือ -100) ของตัวละครนั้นๆทันที |
●7.Spell Card ของศัตรู |
บอสเองก็มีการใช้สเปลการ์ดเช่นกัน ในระหว่างที่บอสโจมตีด้วยสเปลการ์ด จะมีชื่อของสเปลการ์ดปรากฏขึ้นที่ด้านขวาบนของหน้าจอ และฉากหลังของด่านจะเปลี่ยนไป หากโค่นสเปลการ์ดของบอสโดย No Miss No Bomb ได้ภายในระยะเวลาที่กำหนด, ก็จะได้รับคะแนนโบนัส คะแนนโบนัสนี้จะลดลงตามระยะเวลาที่ใช้, แต่สามารถเพิ่มได้ด้วยการสะสมยันต์ชั่วยาม สถิติในการต่อสู้กับ Spell Card ของบอสจะถูกบันทึกเอาไว้ในหัวข้อ Result ตรงหน้าจอไตเติ้ล ◇「Last Spell」 ที่ความยากระดับ Normal ขึ้นไป, หากทำตามเงื่อนไขได้ครบถ้วนก็จะได้, หลังจบศึกแล้วบอสจะใช้สิ่งนี้ออกมา ในระหว่างนี้ ผู้เล่นจะไม่สามารถใช้บอมบ์ได้ และถึงโดนกระสุนก็ไม่ถือว่าตาย หากผู้เล่นโดนกระสุนของศัตรู, ศัตรูตาย หรือเวลาหมด ก็จะยุติการต่อสู้ทันที หากผู้เล่นโดนกระสุนของศัตรู, Dissolve Spell จะถูกใช้งานโดยอัตโนมัติ และถือว่าเสมอกัน ผู้เล่นจะไม่เสียจำนวนตัวหรือจำนวนบอมบ์, เพียงแค่ถูกบันทึกเป็นสถิติว่าเก็บการ์ดใบนี้ไม่ได้ไปครั้งหนึ่งเท่านั้น ฝ่ายผู้เล่นไม่เสี่ยงที่จะต้องเสียอะไรก็จริง, แต่ฝ่ายบอสจะโจมตีอย่างค่อนข้างเอาจริง จึงจัดว่าเป็นสเปลการ์ดที่ยากเอาการอยู่ |
Game System Item
●8.อธิบาย Item | ||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Item อาจปรากฏขึ้นเมื่อคุณเอาชนะศัตรู
Bonus Item กับ ยันต์ชั่วยาม จะถูกดูดเข้าหาตัวผู้เล่นโดยอัตโนมัติเสมอ ไอเทมทุกชนิดจะถูกดูดเข้าสู่ตัวผู้เล่นทุกครั้งที่มีการใช้บอมบ์หรือผู้เล่นได้เข้าสู่ภาวะ Full Power | ||||||||||||||||||
●9.การดูดไอเทม | ||||||||||||||||||
หากอยู่ในสภาพ Full Power สามารถขึ้นไปที่ด้านบนของหน้าจอเพื่อดูดไอเทมทั้งหมดในหน้าจอได้ แม้ไม่อยู่ในสภาพ Full Power ก็สามารถดูดไอเทมทั้งหน้าจอได้โดยการสลับไปควบคุมโยวไค (เคลื่อนที่ด้วยความเร็วต่ำ) ใน Extra Stage นั้นแม้จะไม่อยู่ในสภาพ Full Power ก็ยังสามารถขึ้นได้ที่ด้านบนของหน้าจอเพื่อดูดไอเทมทั้งหมดในหน้าจอได้ |
Game System ช่วงและชั่วยาม
●10.ยันต์ชั่วยาม |
---|
เป็นโบนัสไอเทมที่จะได้มาเมื่อทำเงื่อนไขได้ครบถ้วน เมื่อเก็บแล้วจะกลายเป็นคะแนนโบนัสให้แก่ผู้เล่น และยังเพิ่มมูลค่าสูงสุดของไอเทมแต้มอีกด้วย วิธีได้มา ・ทำลายข้ารับใช้, หรือทำลายศัตรูที่เป็นเจ้าของข้ารับใช้ในขณะที่ข้ารับใช้ยังคงตกค้างอยู่ในหน้าจอ ・แท่งอัตราภูตต่ำกว่า -80% (ช่วง -80 ถึง -100 %) แล้วยิงกระสุนโดนตัวศัตรูชนิดใดก็ได้ ・แท่งอัตราภูตสูงกว่า +80% (ช่วง +80 ถึง +100 %) แล้วทำการ Graze กระสุนของ Boss ได้ และอาจเพิ่ม-ลดได้เนื่องจาก ・เอาชนะ Spell Card ของศัตรูได้สำเร็จ = เพิ่ม ・Miss (ตาย) = ลด ทางด้านขวาของหน้าจอจะมีค่า Time ระบุเอาไว้ โดยจะเป็น (ค่าปัจจุบัน) / (ค่าที่ด่านนั้นๆต้องการ) หากสะสมยันต์ชั่วยามจนเกินค่าที่ด่านต้องการได้ ก็จะได้พบกับ Last Spell ของบอสในตอนจบด่าน และค่าเวลาที่สะสมเกินยอดมานั้น จะถูกแปลงเป็นมูลค่าสูงสุดของโบนัสที่ได้จากยันต์ชั่วยาม นอกจากนี้ หากสะสมได้มากๆ ยังช่วยลดการดำเนินไปของชั่วยามได้อีกด้วย |
●11.การดำเนินไปของชั่วยาม |
เมื่อเคลียร์สเตจได้ เวลา(ชั่วยาม)ก็จะดำเนินไป โดย 1 ชั่วยามจะเท่ากับ 30 นาที ระยะเวลาที่เพิ่มขึ้นก็จะต่างกันตามผลงานการเล่น ซึ่งตัวเกมจะให้เป็น Rank ดังนี้ Rank 甲 (ที่หนึ่ง) (สะสมยันต์ชั่วยามได้ตามเป้าหมาย) ……… 1 ชั่วยาม (30 นาที) Rank 乙 (ที่สอง) (สะสมยันต์ชั่วยามไม่ได้ตามเป้าหมาย) …… 2 ชั่วยาม (60 นาที) Rank 丙 (ที่สาม) (เล่นได้ค่อนข้างแย่) ……………………… 3 ชั่วยาม (90 นาที) เวลาเริ่มเกมคือ จุดเริ่มของยามชวดที่ 1 (PM 11:00) และจบเกมเมื่อถึงจุดเริ่มของยามเถาะที่ 1 (AM 5:00) ซึ่งเป็นเวลาฟ้าสาง |
Game system อัตราภูตและเวลาพบมาร
●12. อัตราภูต |
---|
ที่ด้านซ้ายล่างของหน้าจอจะมี แท่งอัตราภูต แสดงอยู่ |