TH08/ฉากจบทีมท่วงทำนองอาคมต้องห้าม

บทแปลภาษาไทยโดย Sabrekun (เซเบอร์คุง) http://sabrekun.blogspot.com/2013/11/in-storyending.html

Ending No.10 Bad End ทีมท่วงทำนองอาคมต้องห้าม

end01a.end.jdiff

	8บ้านของมาริสะ
	10สุดท้ายแล้ว, ก็มาถึงยามเช้าโดยที่ไม่อาจคลี่คลายอะไรได้เลย อลิสเองก็ดูเหมือนจะเหนื่อยเอาการ, ไม่บ่อยนักที่เธอจะไม่กลับบ้านของตัวเอง, แล้วมานอนหลับในบ้านมาริสะแทน
	15มาริสะ 「ราตรีมันสั้นกว่าที่คิดเอาไว้ว่ะ」
	17มาริสะ 「แต่ว่าคืนนี้แหละ, จะอัดเจ้าคนร้ายให้เละตุ้มเป๊ะเลย」
	20มาริสะตระเตรียมแผนลับสำหรับโค่นชาวจันทรา โดยมีอลิสนอนหลับอยู่ข้างกาย
	23อลิสรู้ดีว่า การนอนหลับอย่างเพียงพอจะทำให้สถานการณ์เป็นไปในทิศทางที่ดีกว่า
	26BAD ENDING No. 10 พยายามจบเกมโดยไม่ใช้ Continue เท่าที่จะทำได้กันเถอะ !

Ending No.06 Normal End ทีมท่วงทำนองอาคมต้องห้าม

end01b.end.jdiff

	8ศาลเจ้าฮาคุเรย์ในยามราตรี
	10จันทร์เพ็ญที่ไม่เห็นเสียนาน, กำลังสาดแสงใส่เกนโซวเคียวอย่างน่าพิศวง ผู้ได้รับพลังเวทจากจันทร์เพ็ญทั้งสองคน, กำลังแอบเดินทางมาที่ศาลเจ้า, โดยวางแผนอะไรบางอย่างที่ไม่เข้าท่าเอาไว้ ต้องเป็นจันทร์เพ็ญแน่ๆที่ทำให้มีอารมณ์มาทำเรื่องแบบนี้
	15จันทร์เพ็ญได้กลับมาแล้วแน่ๆ แต่ทว่า... ... องค์หญิงที่ชาวจันทราคนนั้นพูดถึง, ได้ถูกซ่อนตัวไว้ที่ไหนสักแห่งอีกแล้ว
	20มาริสะ 「นั่นสินะ 　　　　เอาแถวๆนี้ละกัน」
	24อลิส 「ไหนล่ะ, ของน่าสนใจที่บอกว่าจะให้ดูน่ะ」
	26อลิส 「ยังไงซะ, ของน่าสนใจที่มาริสะพูดถึงก็คงไม่พ้น ลูกตากระต่ายจันทราย่าง 　　　หรือไม่ก็ลูกชิ้นเสียบไม้ของเรย์มุ อะไรทำนองนั้นล่ะสิ ?」
	30มาริสะ 「แบบนั้นมันไม่น่าสนใจเลยนะ」
	32มาริสะ 「รู้สึกตัวมาได้สักพักแล้วก็จริง 　　　　แต่เธอไม่รู้สึกว่าจันทร์เพ็ญมันแปลกๆบ้างเหรอ ?」
	36อลิส 「จันทร์เพ็ญ ? 　　　มันก็เป็นจันทร์เพ็ญนี่นา」
	40มาริสะ 「ฟังนะ ? ตอนนี้เราอยู่ในอาณาเขตของศาลเจ้า 　　　　หากก้าวอีกเพียงหนึ่งก้าวก็จะออกจากอาณาเขต, จงก้าวออกไปข้างหน้าพร้อมกับมองพระจันทร์ซะ」
	44อลิส 「คงไม่ได้คิดจะขัดขาฉันให้ล้มหรอกนะ」
	47มาริสะ 「จะขัดขาให้ล้มว่ะ」
	51อลิส 「อ๊ะ ?」
	53มาริสะ 「อ๊า !?」
	56อลิส 「อ้าว, แล้วเธอจะตกใจทำไมล่ะ」
	59มาริสะ 「จะดูกี่ทีก็ยังน่าตกใจไงล่ะ 　　　　ว่าแต่ เธอเห็นแล้วใช่มะ ?」
	63อลิส 「ขนาดของจันทร์เพ็ญเปลี่ยนไป ? 　　　ไม่สิ, สีเปลี่ยนไปสินะ ?」
	67มาริสะ 「กลายเป็นพระจันทร์ที่ประกอบผิดสีไงล่ะ 　　　　ถึงจะพูดก่อนแล้วมาสงสัยทีหลังก็เถอะ, แต่ฉันเองก็ไม่เข้าใจสาเหตุเหมือนกัน」
	71อลิส 「เห็นจันทร์เพ็ญในศาลเจ้าต่างกับของโลกภายนอกงั้นเหรอ ? 　　　เป็นเพราะขอบเขตของเขตแดนงั้นเหรอ ?」
	75มาริสะ 「ก็บอกแล้วไม่ใช่เหรอ ? ว่าไม่เข้าใจสาเหตุเหมือนกัน」
	78อลิส 「ยังไม่ได้คลี่คลายอะไรบางอย่างสินะ ?」
	81มาริสะ 「แย่แล้ว ! เรย์มุมา」
	83มาริสะ 「รีบหนีก่อนที่เรย์มุจะรู้เรื่องน่าสนใจแบบนี้กันเหอะว่ะ」
	86อลิส 「นั่นสินะ」
	89จันทร์เพ็ญนั้น, อาจมองเห็นว่าขนาดหรือสีเปลี่ยนไปได้ ตามสภาพของชั้นบรรยากาศ ความเปลี่ยนแปลงนี้ก็อาจเกิดจากสาเหตุดังกล่าวก็เป็นได้
	92หากแต่, ความเปลี่ยนแปลงนี้เป็นสิ่งที่ผิดปกติอย่างเห็นไดัชัด ยังมีอะไรบางอย่างถูกซ่อนอยู่อีกเป็นแน่, ทั้งสองจึงออกไปตรวจสอบอีกครั้ง
	95NORMAL ENDING No. 6 ลองเล่นด้วยตัวละครนี้อีกครั้งให้จบแบบ No Continue Clear กันเถอะ !

Ending No.02 Good End ทีมท่วงทำนองอาคมต้องห้าม

end01c.end.jdiff

	8เรือนนิรันดร์กลางป่าไผ่
	10ต้นไผ่ที่เติบโตเร็ว ทำให้รูปร่างของป่าไผ่เปลี่ยนแปลงไป แม้แต่คนที่คุ้นเคยก็ยังเกือบจะหลงทางเอาได้ ลึกเข้าไปในป่าไผ่ดังกล่าว, มีเรือนไม้อันแสนงดงามที่ส่องแสงจันทร์เปล่งประกายอยู่
	14ทั้งที่เป็นเรือนไม้ซึ่งใหญ่โตขนาดนี้, แถมยังอยู่มาแต่โบราณ, แต่ผู้อาศัยในเกนโซวเคียวกลับไม่เคยมีใครล่วงรู้ถึงตัวตนของมันเลย
	17ไม่สิ, บางทีผู้ที่ค้นพบอาจถูกควบคุมด้วยการสะกดจิตให้คิดว่าเป็นเพียงภาพลวงตาก็เป็นได้
	21มาริสะ 「ไม่คิดว่าการตามหาเรือนไม้เก่าแก่เป็นเรื่องน่าสนุกบ้างรึไง ?」
	24อลิส 「อย่าเอาฉันไปเหมารวมกับเธอนะ, ให้ตายสิ」
	27มาริสะ 「งั้นไม่ต้องตามมาก็ได้นะโว้ย」
	30อลิส 「ไปคนเดียวเดี๋ยวก็หลงหรอก, ในป่าไผ่แบบนี้เนี่ย」
	33มาริสะ 「นักโบราณคดีที่ค้นพบโบราณสถานก็คงจะรู้สึกแบบนี้ล่ะมั้งนะ」
	36อลิส 「แบบนั้นมันโจรปล้นสุสานไม่ใช่เหรอ ? ฉันไม่เอาด้วยนะ」
	39มาริสะ 「มาด้วยกันเหอะน่า 　　　 ความสนุกที่ไม่รู้ว่าอะไรจะโผล่ออกมาเชียวนะเว้ย ?」
	44เรย์เซน 「หยุดเดี๋ยวนี้นะ !」
	47มาริสะ 「ออกมาแล้วโว้ย」
	50เรย์เซน 「ต้องออกมาอยู่แล้วล่ะ, ก็อาศัยอยู่ที่นี่นี่นา
	52　　　 แอบเข้ามาแบบนี้มีธุระอะไรล่ะ」
	55มาริสะ 「เห็นแบบนี้เนี่ย, ฉันก็มีสองหน้านะว้อย
	57　　　　กลางวันกับกลางคืนเป็นจอมเวท, นอกนั้นเป็นนักโบราณคดีไงล่ะ
	59　　　　และ, ตอนนี้ก็เป็นนักโบราณคดีอยู่ล่ะ, เพราะงั้นช่วยปล่อยให้พวกเราเข้าไปในนั้นได้รึเปล่า ?」
	62เรย์เซน 「เฮ้ย, เป็นนักโบราณคดีแล้วทำไมต้องปล่อยให้ผ่านไปด้วยล่ะ !
	64　　　　 แล้วนอกจากกลางวันกับกลางคืนเนี่ย, จะเป็นนักโบราณดคีตอนไหนได้ก็ยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำ」
	67มาริสะ 「นักโบราณคดีมีความหมายว่า โจรปล้นสุสาน ยังไงล่ะโว้ย」
	70เรย์เซน 「โจรปล้นสุสาน !」
	72เรย์เซน 「อ๊ะ, ที่นี่ไม่ใช่สุสานนะ, กลับไปซะ !」
	75มาริสะ 「งั้นแก้ใหม่, เป็นขโมยธรรมดาก็พอ」
	78เรย์เซน 「ชิ่วชิ่ว」
	81อลิส 「พูดไปก็ไร้ค่าน่า, มาริสะ 　　　ไหนบอกว่า 『นัดไว้แล้วโว้ย』 ไงล่ะ ?」
	85มาริสะ 「เอาน่า, ก็อย่างนี้ทุกทีแหละ」
	88อลิส 「ไปไหนก็ได้รับการปฏิบัติแบบนี้ทุกทีสินะ」
	92คางุยะ 「ตายจริง มีแขกเหรอ ? อุตส่าห์มาจนถึงที่แบบนี้ได้... ...」
	95เรย์เซน 「ขโมยต่างหากล่ะคะ」
	98คางุยะ 「ขโมยก็ยังหายากอยู่ดีนะ
	100　　　　อินาบะ, ไปเตรียมชาบ่มสี่ฤดูให้ทีสิ」
	103มาริสะ 「ไม่ต้องมากพิธีหรอก」
	106อลิส 「เป็นหัวขโมยที่วางก้ามจริงนะ」
	109เรย์เซน 「จะให้ยอมยัยพวกนี้ผ่านเข้าไปเหรอคะ~」
	112คางุยะ 「ฉันน่ะ, ซ่อนตัวมาอย่างยาวนานเกินไปแล้ว
	114　　　　แต่ก็ไม่เคยคิดว่าจะมีชาวพื้นพิภพที่มีพลังทัดเทียมกับพลังของพระจันทร์เลยนะ
	116　　　　เพราะงั้นเลยอยากฟังเรื่องราวของเกนโซวเคียวในตอนนี้สักหน่อยน่ะ」
	119มาริสะ 「ตอนนี้ก็สนุกดีว่ะ」
	122อลิส 「ให้มาริสะเล่าก็สั้นนิดเดียวเลยแฮะ」
	125มาริสะ 「แล้วก็มีคนเอาจันทร์เพ็ญปลอมมาสลับกับของจริง」
	128อลิส 「สนุกตรงที่โยวไคออกอาละวาดได้อย่างสบายใจน่ะ 　　　เอาเถอะ, ไปคุยกันต่ออย่างสบายๆพลางจิบน้ำชาไปด้วยกันดีกว่ามั้ย ?」
	132คางุยะ 「ประหลาดดีนะ
	134　　　　พื้นพิภพที่ฉันจำได้, ก็เป็นโลกที่โยวไคออกอาละวาดอยู่แล้วนี่นา
	136　　　　หากแต่
	138　　　　มนุษย์ไม่อาจอยู่อย่างสบายใจได้เลยแม้แต่นิดเดียว, เพราะจะถูกกินเมื่อไรก็ไม่รู้」
	140คางุยะ 「ทั้งๆที่อยู่ในโลกที่แสนจะน่าอึดอัดแบบนี้แท้ๆ... ...」
	143มาริสะ 「ตอนนี้ก็ยังเป็น "จะถูกกินเมื่อไรก็ไม่รู้" อยู่นา」
	146อลิส 「ก็บอกแล้วไงว่า ไม่หิวขนาดต้องกินมนุษย์ที่สกปรกโสมมอย่างเธอหรอก」
	149คางุยะ 「การที่มนุษย์กับโยวไคร่วมงานกันนี่ก็น่าประหลาดดีนะ
	151　　　　ท่าทางคืนนี้จะได้ฟังเรื่องสนุกๆเป็นแน่」
	154เรย์เซน 「แต่อย่าลืมนะคะว่ายัยนี่เป็นขโมย」
	157มาริสะ 「นักโบราณคดีต่างหากล่ะ」
	160อันที่จริง, พระจันทร์ที่แหว่งๆนั้น ไม่ใช่พระจันทร์ของจริง จันทร์เพ็ญที่แท้จริงนั้นส่องสว่างใส่เกนโซวเคียวอย่างรุนแรงน่าพิศวง, ทำให้ตอนนี้, พลังที่แท้จริงของเกนโซวเคียวกำลังกลับเป็นปกติดังเดิม
	164พวกคางุยะที่ซ่อนตัวจากชาวจันทรานั้น, เมื่อทราบว่าเกนโซวเคียวได้รับการปกป้องจากเขตแดน ทำให้ผู้ตามล่าจากดวงจันทร์ไม่อาจเข้ามาถึงในนี้ได้ จึงยอมคืนจันทร์เพ็ญที่แท้จริงให้
	168ในเกนโซวเคียวนั้นจะไม่เรียกผู้มาจากอวกาศว่ามนุษย์โลกภายนอก แบบนั้นมันเป็นมนุษย์มายาต่างหาก, และพวกคางุยะก็คงจะคุ้นเคยกับเกนโซวเคียวได้ในเวลาไม่นานนัก
	171GOOD ENDING No. 2 ขอบคุณที่หยิบมาเล่น ! (มีด่านสุดท้ายให้เลือกเล่นแล้วนะ)