|
|
8สถานที่หลับใหลของผู้ตายที่ไม่มีญาติ, เนินไร้ญาติ
|
|
|
10มองหาของที่เหมือนป้ายบอกเขตสุสานก็ไม่เจอ, มีแต่ก้อนหินขนาดเต็มสองมืออยู่กลาดเกลื่อนไปหมด
|
|
|
13เพราะเป็นสถานที่แบบนั้น, จึงแทบจะไม่มีผู้ใดมาไว้อาลัยเลย
|
|
|
17อายะ 「ดอกไม้ยังไม่กลับเป็นปกติสินะคะ
|
|
|
19 เรื่องของดอกไม้พวกนี้จะเอาไปเขียนข่าวได้มั้ยนะ... ...」
|
|
|
21อายะ 「การที่ดอกไม้บานนั้นเป็นเพราะยูวเรย์จากโลกภายนอกเพิ่มขึ้นมากเกินไปค่า---
|
|
|
23 และยังไม่กลับเป็นปกติด้วยค่า---
|
|
|
25 เฮ่อ ไม่น่าสนใจเลยสักนิดค่ะ, ใช้ไม่ได้」
|
|
|
27แม้เธอพูดว่าจะเขียนความจริง แต่ความน่าสนใจของเนื้อหาที่เขียนต้องมาก่อน
|
|
|
29ทั้งยังโปรดปรานข่าวเล็กข่าวน้อยเกี่ยวกับกิจวัตรประจำวันของเหล่าผู้อาศัยในเกนโซวเคียวเป็นพิเศษ
|
|
|
31และมีบ่อยครั้งที่สร้างความโกรธเกรี้ยวให้แก่เหล่าผู้อาศัยซึ่งถูกเขียนออกมาแปลกๆเพื่อให้น่าสนใจ
|
|
|
35โคมาจิ 「คิดจะมาฆ่าตัวตายอีกแล้วเหรอ--- อ้าว
|
|
|
37 เธอคือเทนกุเมื่อตอนนั้นนี่นา
|
|
|
39 ทำไมล่ะ ? คิดจะฆ่าตัวตายอีกแล้วเหรอ ?」
|
|
|
42อายะ 「ฉันไม่ได้คิดอย่างนั้นตั้งแต่แรกนะ ? เรื่องฆ่าตัวตายน่ะ」
|
|
|
44อายะ 「ดอกไม้ยังไม่กลับเป็นปกติดีเลยนะ
|
|
|
46 พอคิดอย่างนั้นก็เลยมาหาข้อมูลน่ะค่ะ」
|
|
|
49โคมาจิ 「แหม, ทางนี้ก็พยายามอยู่นะ」
|
|
|
51โคมาจิ 「ช่วงนี้พวกวิญญาณหน้าใหม่ลดลงแล้ว, คิดว่าอีกเดี๋ยวดอกไม้ก็ได้รับการปลดปล่อยแล้วล่ะ」
|
|
|
55อายะ 「แล้วยังไงต่อคะ ?
|
|
|
57 ไม่มีความเปลี่ยนแปลงอะไรอย่างอื่นเกิดขึ้นเลยเหรอคะ ?」
|
|
|
60โคมาจิ 「ความเปลี่ยนแปลง ?
|
|
|
62 ตอนนี้งานยุ่งทุกวัน, จนไม่ว่างไปก่อคดีอะไรเลยน้า」
|
|
|
65อายะ 「งั้นเหรอคะ... ...
|
|
|
67 ว่าไปแล้วก็เปลี่ยนเรื่องดีกว่าค่ะ」
|
|
|
69อายะ 「เมื่อเร็วๆนี้, มีอยู่ท่านหนึ่งได้แสดงให้เห็นสูตรคำนวณความกว้างของแม่น้ำซันสึน่ะค่ะ」
|
|
|
73โคมาจิ 「ว่าไงนะ ?
|
|
|
75 ของพรรค์นั้น, มันวัดไม่ได้นี่นา... ...」
|
|
|
78อายะ 「เป็นสูตรที่ซับซ้อนสุดยอดจนต้องตกใจเลยล่ะค่ะ
|
|
|
80 อย่างเช่น ความกว้างจะแปรผันตามค่าจ้างพายเรือ... ...」
|
|
|
83โคมาจิ 「มันไม่ใช่เรื่องง่ายๆอย่างนั้นหรอก」
|
|
|
85โคมาจิ 「มันเป็นสถานที่ที่ขนาดเค้าพายเรือข้ามไปมาอยู่ตลอ---ด,
|
|
|
87 ยังมองไม่เห็นหน้าหลังเพราะหมอกลงระหว่างทางเลยนะ
|
|
|
89 ความยาวกับกระแสน้ำของที่นั่นน่ะ, ไม่มีทางคาดคะเนได้หรอก」
|
|
|
92อายะ 「เพราะงั้นถึงได้เป็นสูตรที่ซับซ้อนสินะคะ」
|
|
|
94ในขณะที่กำลังพูดคุยเรื่องไร้สาระกันอยู่, อายะก็รู้สึกตัวแล้วว่ายมทูตที่อยู่ตรงหน้ากำลังอู้งานอยู่, แต่เธอก็ไม่พูดอะไร
|
|
|
97จำนวนของวิญญาณไม่ใช่ปัญหา เพราะหากเร่งมือก็จะกลับเป็นปกติในไม่ช้า
|
|
|
99ถ้าอย่างนั้น, การลงมือทำงานก็เป็นวิธีที่ดีกว่าอย่างแน่นอน
|
|
|
101ตัวเธอเองก็คิดอยู่ว่า, หากไม่มีคดีที่น่าจะทำเป็นข่าวได้, ก็ไม่เห็นจำเป็นต้องฝืนเขียนข่าวออกมา
|
|
|
104อันที่จริง, ตัวหนังสือพิมพ์เอง ถ้าไม่มีข่าวก็ไม่ต้องตีพิมพ์ออกมาก็ได้
|
|
|
106ไม่มีคดีเกิดขึ้นก็ไม่เลวเหมือนกัน
|
|
|
108ชักรู้สึกเหมือนอย่างที่ท่านยมบาลกล่าวไว้,
การนำเสนอคดีต่างๆอย่างต่อเนื่องตามที่หนังสือพิมพ์กำหนด, ทำให้เกิดคดีที่โหดร้ายเพิ่มมากขึ้น
|
|
|
111ถ้าอย่างนั้น, หนังสือพิมพ์จะมีไว้เพื่ออะไรล่ะ
|
|
|
113เธอครุ่นคิดเล็กน้อย, แล้วรู้แจ้งดั่งสายลม
|
|
|
115
Congratulations! Ending No.11
|
