|
|
8ป่าเวทมนตร์ที่ไม่มีสิ่งมีชีวิตใดย่างกรายเข้าใกล้
|
|
|
10และปราศจากพืชที่อ่อนไหวอย่างดอกไม้
|
|
|
12วิญญาณของมนุษย์จากโลกภายนอกเอง, ก็หลบเลี่ยงที่นี่ไปโดยสัญชาตญาณ
|
|
|
14ต่อให้ดอกไม้ทั่วเกนโซวเคียวเบ่งบานอย่างปั่นป่วนเพียงไร, ป่านี้ก็ไม่เคยเปลี่ยนแปลง
|
|
|
18มาริสะ 「งั้นเหรอ, ดอกไม้พวกนี้เบ่งบานเพราะวิญญาณของมนุษย์ที่สูญเสียที่ไปงั้นเหรอ... ...
|
|
|
21 ไม่ใช่ของที่ชวนให้อารมณ์ดีสักเท่าไรเลยแฮะ」
|
|
|
23มาริสะ 「ทำไมถึงเข้าสิงดอกไม้หลายหลากชนิดแบบนี้นะ ?
|
|
|
25 นั่นสิน้า, ถ้าเป็นฉันคงเลือกดอกอาจิไซ (ไฮเดรนเยีย) ล่ะน้า
|
|
|
27 ฉูดฉาดโดดเด่น, แถมยังมีจำนวนเยอะอีกด้วย」
|
|
|
29มาริสะ 「เอาเถอะ, ยัยพวกนั้นบอกว่าจะพยายามพายูวเรย์ไปส่งที่ฮิกันแล้ว, อีกเดี๋ยวก็คงกลับเป็นปกติแล้วล่ะมั้ง ?
|
|
|
32 เอาล่ะ, ปล่อยเรื่องดอกไม้ไว้อย่างนี้แล้วออกไปเล่นดีกว่า」
|
|
|
35มาริสะ 「เอ้า, ขโมยมาแล้วโว้ย」
|
|
|
38ซาคุยะ 「เข้ามาอย่างสง่าผ่าเผยเหลือเกินนะ, แถมมาทางประตูหน้าอีกต่างหาก
|
|
|
40 ทั้งที่เป็นขโมยแท้ๆ」
|
|
|
43มาริสะ 「เลิกโกหกแล้วล่ะน่า
|
|
|
45 ถ้าขโมยเข้ามาทางประตูหน้าอย่างสง่าผ่าเผยก็ไม่น่าจะต้องโกหกแล้วล่ะ」
|
|
|
48ซาคุยะ 「แล้วโกหกกับขโมยของเนี่ย อย่างไหนมันแย่กว่ากันล่ะ」
|
|
|
51มาริสะ 「ถ้าโกหกน่ะ จะมีกี่ลิ้นก็ไม่พอหรอกนะ」
|
|
|
54ซาคุยะ 「เป็นขโมยเจ้าปัญหาจริงน้า
|
|
|
56 ถ้าว่างพอจะทำเรื่องแบบนั้นล่ะก็, ไม่ลองไปตรวจสอบเกี่ยวกับเหตุดอกไม้วิปลาสนี้ดูล่ะ ?」
|
|
|
60มาริสะ 「อ๋อ, เรื่องดอกไม้น่ะไม่ต้องแล้วล่ะ
|
|
|
62 ปล่อยเอาไว้แบบนั้นเดี๋ยวก็กลับเป็นปกติเองแหละ, แถมไม่มีอันตรายใดๆ เป็นพิเศษด้วย」
|
|
|
65ซาคุยะ 「พูดแบบนี้หาฟังยากนะเนี่ย
|
|
|
67 ทั้งที่ตามปกติแล้วจะให้ความรู้สึกว่า ..ตูข้าต้องไปถึงก่อนใคร.. แท้ๆ」
|
|
|
69ซาคุยะ 「แต่ก็นะ, ไม่รู้สึกว่าเป็นเหตุวิปลาสที่มีอันตรายอะไรเป็นพิเศษซะด้วยสิ」
|
|
|
72มาริสะ 「เวลาแบบนี้ถ้าไม่สนุกกับดอกไม้ก็จะขาดทุนเอาได้นะว้อย
|
|
|
74 มีอยู่ไม่ใช่เหรอ ?」
|
|
|
77ซาคุยะ 「อะไรเหรอ ?」
|
|
|
80มาริสะ 「เค้กดอกไม้ไผ่ไงล่ะ」
|
|
|
83ซาคุยะ 「แหม, เป็นขโมยที่ไม่เกรงใจกันบ้างเลยนะ
|
|
|
85 วันนี้ไม่ใช่เค้กหรอก, แต่เป็นโมจิซากุระม่วงน่ะ」
|
|
|
88มาริสะ 「งั้นเหรอ, งั้นเอาแบบนั้นก็ได้」
|
|
|
91สุดท้ายแล้ว, ดอกไม้ในเกนโซวเคียวก็ยังคงบานอยู่อย่างนั้น
|
|
|
93ทว่า, ในที่สุดปริมาณวิญญาณไร้ญาติที่มาจากโลกภายนอกก็เริ่มเข้าที่เข้าทางแล้ว
แม้เพียงน้อยนิด, แต่ดอกไม้ในเกนโซวเคียวก็เริ่มกลับเป็นปกติแล้ว
|
|
|
96ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไป, คงกลับเป็นปกติได้ก่อนที่จะเข้าฤดูร้อน
|
|
|
98เธอจึงเลิกฝืนแก้ไขเหตุวิปลาส, แล้วสนุกกับเหตุวิปลาสในครั้งนี้แทน
|
|
|
100เธอคิดว่า, อันตรายก็ไม่มี, ไม่ว่าจะพูดยังไงก็เถอะ ถ้าไม่สนุกกับเหตุวิปลาสที่งดงามนี้ก็จะขาดทุนเอาได้
ที่สำคัญกว่านั้นคือ------
|
|
|
103เธอคิดว่าไม่มีความจำเป็นจะต้องโกหกแล้ว
|
|
|
105และได้รู้ว่า คงไม่สามารถได้ชมเกนโซวเคียวที่สวยงามขนาดนี้อีกแล้ว
|
|
|
107แท้จริงแล้ว, ธรรมชาติของเกนโซวเคียวนั้นงดงามถึงเพียงนี้เลยทีเดียว
|
|
|
109 Congratulations! Ending No.2
|
