|
|
8คฤหาสน์ที่ทำให้หลงคิดว่ากุหลาบสีแดงฉานเป็นสีของเลือด, คฤหาสน์มารแดง
|
|
|
10ปัจจุบันดอกไม้ในเกนโซวเคียวได้เบ่งบานไปทั่ว, ไม่เว้นกระทั่งที่นี่
|
|
|
12สีขาวของทะเลสาบกับสีเขียวของป่า, ต่างช่วยกันสะท้อนสีแดงให้เด่นชัดขึ้น
|
|
|
14หากแต่, มันคงแดงเกินไปเฉพาะตรงส่วนของดอกกุหลาบกระมัง
|
|
|
18ซาคุยะ 「น้ำชาได้แล้วค่ะ」
|
|
|
21เรมี่ 「อื้ม
|
|
|
23 จะว่าไปแล้ว ดอกไม้ปีนี้มันแปลกดีนะ
|
|
|
25 ทั้งที่ดอกกุหลาบไม่เคยเบ่งบานขนาดนี้มาก่อนแท้ๆ」
|
|
|
28ซาคุยะ 「นั่นสินะคะ
|
|
|
30 แต่ว่า, บางครั้งมีปีแบบนี้บ้างก็ดีเหมือนกันนะคะ」
|
|
|
33เรมี่ 「ที่เธอพูดออกมานี่หาฟังยากนะนั่น ?」
|
|
|
35เรมี่ 「ถ้าเป็นทุกทีล่ะก็จะพูดว่า เหตุวิปลาสนี่นา, แย่แล้ว, ต้องลงโทษให้ได้เลย,
|
|
|
37 แล้วก็ออกไปทันทีเลยนี่นา」
|
|
|
40ซาคุยะ 「เรื่องแบบนั้นมันก็ไม่แน่เสมอไปนะคะ
|
|
|
42 อีกอย่าง, ดอกไม้พวกนี้ต้องไม่ใช่เหตุวิปลาส แต่เป็นปรากฏการณ์ธรรมชาติแน่นอนค่ะ」
|
|
|
45เรมี่ 「ปรากฏการณ์ธรรมชาติ, งั้นสิน้า
|
|
|
47 กุหลาบที่ถูกตัดไปแล้วยังบานขึ้นมาได้อีกเนี่ย, เป็นปรากฏการณ์ธรรมชาติงั้นสิน้า」
|
|
|
51พาเช่ 「ซาคุยะ
|
|
|
53 รวบรวมดอกไม้เยอะขนาดนี้มาทำอะไรน่ะ ?」
|
|
|
56ซาคุยะ 「อ๊ะ, ท่านแพชูลี่
|
|
|
58 เอาดอกไม้พวกนั้นมาด้วยในเวลาน้ำชามันอันตรายนะคะ」
|
|
|
61พาเช่ 「มีดอกไม้ที่มีพิษปนอยู่ด้วยสินะ
|
|
|
63 แต่ว่าไม่เป็นไรหรอก, ถ้าแค่ระดับนี้น่ะพวกฉันไม่เป็นไรอยู่แล้ว
|
|
|
65 แต่ซาคุยะเนี่ยสิ, ที่จะโดนพิษเอา」
|
|
|
68เรมี่ 「แต่แหม, ไม่ชอบรสขมซะด้วยสิน้า」
|
|
|
71ซาคุยะ 「มีดอกไม้หายากรวมอยู่ด้วย, ก็เลยคิดจะเอามาทำน้ำชาเพื่อตรวจสอบความเป็นพิษน่ะค่ะ」
|
|
|
75เรมี่ 「แหม, ไม่สมกับเป็นซาคุยะจริงๆ ด้วยนั่นล่ะ」
|
|
|
77เรมี่ 「ถ้าเป็นซาคุยะแบบทุกทีล่ะก็,
|
|
|
79 ต้องคิดว่ามีพิษหรืออะไรสักอย่างอยู่ในของหายากแน่นอนแท้ๆ」
|
|
|
82พาเช่ 「นั่นสินะ
|
|
|
84 เพราะนิสัยนั่น ตัวเองก็เลยไม่ทานของมีพิษเลย」
|
|
|
87ซาคุยะ 「เคยคิดว่าของที่มีพิษนิดหน่อยน่าจะอร่อยกว่ารึเปล่านะ... ...
|
|
|
89 แต่จากนี้ไปตั้งใจว่าจะเลือกของที่ดีต่อสุขภาพนิดหน่อยค่ะ」
|
|
|
92พาเช่ 「เกิดอะไรขึ้นเหรอ ? หรือไปกัดผลของ Belladonna เข้าให้ ?」
|
|
|
95เรมี่ 「ก็บอกว่าไม่ชอบรสขมไงล่ะ」
|
|
|
98ซาคุยะ 「พูดอะไรอย่างนั้นล่ะคะ
|
|
|
100 นั่นน่ะคือความอ่อนโยนและความอบอุ่นของฉันนะคะ
|
|
|
102 ไม่ยอมให้พูดว่า เย็นชา แล้วล่ะค่ะ」
|
|
|
105เรมี่ 「ฤดูใบไม้ผลิงั้นสิน้า」
|
|
|
108สุดท้ายแล้ว, ดอกไม้ในเกนโซวเคียวก็ยังคงบานอยู่อย่างนั้น
|
|
|
110จับต้นชนปลายไม่ได้เลยจนค้างคาใจ, แต่เพราะเป็นเหตุวิปลาสที่ไม่ทำให้รู้สึกถึงอันตรายใดๆ มาตั้งแต่แรก, จึงไม่คิดจะสืบสาวราวเรื่องไปมากกว่านี้
|
|
|
113เหตุวิปลาสระดับนี้, ถ้าปล่อยให้มิโกะจัดการก็คงจะทำอะไรสักอย่างเองนั่นล่ะ
|
|
|
115เธอรู้สึกถึงขั้นที่ว่า นั่นเป็นงานของมิโกะ, ไม่ใช่ฉากที่เมดอย่างเธอจะต้องออกโรง
|
|
|
118ใช่แล้ว, สิ่งที่ทำให้เธอไม่คลี่คลายเหตุวิปลาสในครั้งนี้ก็คือ------
|
|
|
120ความอ่อนโยนและความอบอุ่นของตัวเธอเอง
|
|
|
122ยูวเรย์ไม่อยากยอบรับความตาย, จึงแสร้งทำเป็นว่ายังมีชีวิตอยู่โดยการทำให้ดอกไม้เบ่งบาน
|
|
|
124ส่วนตัวเธอนั้นคิดว่า, ดอกไม้ยังคงอยากจะบานอยู่นั่นเอง
|
|
|
126 Congratulations! Ending No.3
|
