TH105/ฉากจบของโคมาจิ

บทแปลภาษาไทย (ส่วนใหญ่) จัดทำโดย Sabrekun (เซเบอร์คุง) http://sabrekun.blogspot.com

data/scenario/komachi/ed.cv0.jdiff

	แม่น้ำซันสึ@ อุปสรรคอย่างแรกสุดที่จะต้องข้ามผ่านไปให้ได้ ทุกครั้งที่มีการเวียนว่ายตายเกิด@ แม่น้ำกว้างใหญ่ที่แบ่งกั้นชิกัน(โลกนี้)และฮิกัน(โลกหน้า)ออกจากกัน
	สายน้ำเพียงไหลเรื่อยไป โดยไม่รู้ทิศทางและไม่มีเสียงใด@ หมอกหนาจัด, และไม่อาจทราบความกว้างของแม่น้ำได้@ เธอทำงานอยู่ที่แม่น้ำแบบนั้น
	ยูวเรย์ (... ...หนึ่งกองให้บิดา)@ โคมาจิ 「โอ๋, วิญญาณเด็กอีกแล้ว@ 　　　　เด็กๆยังมีประสบการณ์น้อยเลยไม่ค่อยมีเรื่องน่าสนใจให้พูดคุยซะด้วยสิน้า」
	ยูวเรย์ (... ...สองกองให้มารดา)@ โคมาจิ 「เพราะงั้น, ถึงได้พยายามอย่างผิดๆด้วยลานกรวดริมแม่น้ำแห่งบุญทาน@ 　　　　ด้วยเชื่อว่าถ้าพยายามแล้วจะได้รับความสงสาร」
	ยูวเรย์ (... ...สามกองให้... ...)@ โคมาจิ 「ผิดแล้ว 　　　　แบบนั้นไม่ว่าจะผ่านไปนานเท่าใดก็ไม่อาจข้ามไปยังอีกฝั่งของแม่น้ำได้หรอก」
	โคมาจิ 「ความพยายามที่จะขอให้ความหวังของตนเป็นจริงน่ะ, เป็นแค่ลักษณะปรากฏของกิเลสเท่านั้น@ 　　　　กิเลสจะก่อให้เกิดการหลงทาง, การหลงทางจะเหลือทิ้งไว้ซึ่งความอาลัยอาวรณ์」@ ยูวเรย์ (... ...)
	โคมาจิ 「เธอจงละทิ้งความพยายามแบบผิดๆนั้นไป, แล้วยอมรับทุกสิ่ง เพื่อเริ่มข้ามแม่น้ำเถิด」@ ยูวเรย์ (... ...หนึ่งกองให้บิดา)
	โคมาจิ 「ถ้ายังไม่เข้าใจล่ะก็ จะทำต่อไปก็ได้」@ ยูวเรย์ (... ...สองกอง... ...)@ โคมาจิ 「ทว่า, ความอาลัยอาวรณ์นั้นจะกลายเป็นความเคียดแค้นในภายหลัง, ช่างน่าเสียดายยิ่งนัก」
	โคมาจิ 「ถ้าหากคิดว่า ลืมเรื่องทางโลกไปได้เสียก็ดี ล่ะก็... ...@ 　　　　จงมายังที่ของฉันได้ทุกเมื่อ@ 　　　　จะพาข้ามไปจนถึงอีกฝั่งให้เป็นพิเศษเลยล่ะ」
	โคมาจิกำลังคิดอยู่ว่า เธอเองก็สามารถเปลี่ยนงานเป็นยมทูตผู้ไปรับดวงวิญญาณได้ ขอแค่มีงานอยู่ในมือ ต่อให้ถูกไล่ออกจากการเป็นคนพายเรือที่ทำอยู่ตอนนี้ ก็คงสามารถทำอะไรบางอย่างได้
	ถ้าหากรับงานทวงวิญญาณแล้ว, อย่างแรกคืออยากลองไปที่สวรรค์เพื่อต่อสู้กับเหล่าเทวดาดู และจะไม่ยอมให้พูดว่าไม่กลัวยมทูตอย่างเด็ดขาด
	ทว่า, คนพายเรือเองก็ไม่ใช่ยมทูตที่ได้รับมอบหมายโดยตรง, จึงเป็นไปไม่ได้ที่จะได้รับงานนั้น―― และเธอก็ไม่เคยรู้สึกตัวถึงเรื่องนี้เลย