Th10.5/ฉากจบของเรย์เซน
บทแปลภาษาไทย (ส่วนใหญ่) จัดทำโดย Sabrekun (เซเบอร์คุง) http://sabrekun.blogspot.com
data/scenario/udonge/ed.cv0.jdiff
|
|
เรือนไม้ปริศนาที่ตั้งอยู่ในป่าไผ่หลงทาง @ ทั้งๆที่น่าจะมีออกแนวโบราณๆ, แต่กลับไม่มีทีท่าว่าจะทรุดโทรมลงแม้แต่นิดเดียว |
---|---|
|
|
|
เอย์ริน 「ขอบใจที่เหนื่อยยากนะจ๊ะ」@ (เป็นการขอบคุณอย่างสุภาพแบบหนึ่งของญี่ปุ่น ใช้กับผู้ที่ทำงานให้แก่ตนเองจนจบงาน มักใช้กับคนที่อายุน้อยกว่า อาจแปลง่ายๆว่า ขอบใจมาก ก็ได้) เรย์เซน 「แต่ว่า, แก่นหิน มันคืออะไรเหรอคะ ?」 |
|
|
|
หินแกรนิตคือหินที่เกิดจากภูเขาไฟก็จริง แต่... ...@ แก่นหินคือหินแกรนิตดังกล่าวที่มีขนาดมหึมาน่ะนะ」 |
|
เอย์ริน 「เป็นหินที่จะงอกยาวจนถึงดินแดนใต้พิภพที่อยู่ลึกลงไปในใต้ดิน และกลายเป็นหินที่ป้องกันแผ่นดินไหวน่ะ」 |
|
|
|
นั่นเพราะ, ตัวสวรรค์เอง แต่เดิมมันก็คือแก่นหินที่คอยทิ่มแทงพื้นพิภพเอาไว้ยังไงล่ะ」@ เรย์เซน 「เอ๋ ?」 |
|
|
|
เรย์เซน 「ท่านอาจารย์เคยเห็นเรื่องนั้นด้วยเหรอคะ... ...?」@ เอย์ริน 「จะเป็นไปได้ยังไงล่ะ, นั่นเป็นเรื่องในอดีตกาลที่โบราณพอตัวเลยนะ」 |
|
เกรงว่าเทวดาตนนั้นจะเป็นคนของตระกูล นาอิ ล่ะมั้งนะ」@ เรย์เซน 「ใครเหรอคะนั่น ?」 |
|
บางทีการที่ติดตั้งแก่นหินลงไปในครั้งนี้, อาจเป็นการเสริมอำนาจการปกครองพื้นพิภพให้แข็งแกร่งมากขึ้นก็เป็นได้... ...」 |
|
|
|
สิ่งนั้นจะมอบความมั่นคงให้แก่เกนโซวเคียว, หรือจะมอบความไม่มั่นคงให้กันแน่นะ... ... |
|
|