Th10.5/ฉากจบของยูยูโกะ

บทแปลภาษาไทย (ส่วนใหญ่) จัดทำโดย Sabrekun (เซเบอร์คุง) http://sabrekun.blogspot.com

data/scenario/yuyuko/ed.cv0.jdiff

	ตำหนักหยกขาวในฤดูร้อน หิมะที่ตกลงมาอย่างต่อเนื่องทุกวัน, ค่อยๆกองสุมบนผิวดินจนเย็นขึ้นทีละน้อย@ เมื่อผิวดินถูกปกคลุมด้วยหิมะ, อุณหภูมิโดยรอบก็ลดต่ำลงทันที@
	เฉพาะบริเวณรอบตำหนักหยกขาวเท่านั้น, ที่สูญเสียภาพเงาในอดีตของฤดูร้อนไป@ โลกวิญญาณสีขาว ความเงียบสงัดของหิมะได้แสดงให้เห็นถึงทุกสิ่งอย่างของโลกวิญญาณอย่างงดงาม
	ยูยูโกะ 「โยวมุ~ 　　　　เอาเตาผิงแบบใช้ถ่านมาทีซิ~」
	โยวมุ 「นั่นสินะค้า... ...@ 　　　　ไม่ได้คิดจะเอาอุปกรณ์ทำความร้อนออกมาเพราะว่าเป็นฤดูร้อน... ...@ 　　　　แต่เจอความหนาวเย็นระดับนี้เข้าไปก็ช่วยไม่ได้นะค้า」
	ยูยูโกะ 「การรักษาสุขภาพร่างกายเป็นสิ่งสำคัญนะ」@ โยวมุ 「มันก็ใช่... รึเปล่าคะ」@ ยูยูโกะ 「ก็ฉันไม่มีร่างกายนี่นะ」
	โยวมุ 「แต่ว่ามันยังไงกันแน่คะเนี่ย ? 　　　　สภาพอากาศแบบนี้... ...」@ ยูยูโกะ 「ตายจริง, โยวมุไม่รู้สินะ」
	ยูยูโกะ 「สภาพอากาศ ก็คือจิตรูปแบบหนึ่ง@ 　　　　หากยูวเรย์เป็นรูปธรรมของลักษณะนิสัยของสิ่งมีชีวิตล่ะก็ 　　　　สภาพอากาศก็คือลักษณะนิสัยของนภานั่นเอง」
	โยวมุ 「อ่า...」@ ยูยูโกะ 「ท่าทางเธอจะอยากตรวจสอบเรื่องของสภาพอากาศนี้สินะ」@ โยวมุ 「ก็ใช่ค่ะ」
	ยูยูโกะ 「ไม่จำเป็นต้องตรวจสอบหรอกจ้ะ@ 　　　　จนกว่าเธอจะสามารถสนุกสนานกับหิมะเหล่านี้ได้」@ โยวมุ 「อย่างงั้นเหรอคะ... ...」
	อีกไม่นานก็จะได้เวลาที่จะมีใครสักคนรู้สึกตัวถึงเหตุวิปลาสแห่งสภาพอากาศและเริ่มเคลื่อนไหวแล้ว ยูยูโกะไม่รู้ว่าเทวดาตนนั้นต้องการจะทำอะไรกันแน่ แต่ก็รู้สึกขอบคุณที่เหลือเรื่องน่าสนใจแบบนี้ไว้ให้
	เนวสัญญานาสัญญายตนภูมิ―― หรือก็คือ โลกแห่งจิตใต้สำนึก ซึ่งอยู่เหนือนภา หากแต่ผู้ที่อาศัยอยู่ ณ แห่งนั้น กลับเป็นผู้ที่ไม่สมบูรณ์เสียยิ่งกว่า