โทโฮ12.3/ฉากจบของเหม่ยหลิง

บทแปลภาษาไทย (ส่วนใหญ่) จัดทำโดย Sabrekun (เซเบอร์คุง) http://sabrekun.blogspot.com

data/scenario/meirin/ed.cv0.jdiff

	――ห้องสมุดซึ่งตั้งอยู่ที่ชั้นใต้ดินของคฤหาสน์มารแดง@ น่ายินดีที่ชั้นใต้ดินนั้นเย็นฉ่ำในฤดูร้อนและอบอุ่นในฤดูหนาว@ และยังไม่ถูกแสงแดดอีกด้วย จึงเหมาะสำหรับการเก็บรักษาหนังสือเป็นที่สุด
	เหม่ยหลิง 「... ...ไม่ยอมให้ก่อแผ่นดินไหวหรอก@ 　　　　　เพียงเท่านี้เกนโซวเคียวก็จะได้รับการปกป้องแล้ว !」
	พาเช่ 「แล้ว ? 　　　　จะหลับไปจนถึงเมื่อไหร่กันนะ ? เจ้าบ้านี่」
	ซาคุยะ 「ตอนที่ฉันรู้สึกตัวก็เห็นนอนหลับอยู่ข้างนอกแล้วล่ะค่ะ@ 　　　　คิดว่าบางทีอาจจะโดนการโจมตีอะไรสักอย่างของศัตรูเข้าไป」
	พาเช่ 「หืม---@ 　　　　หรืออาจเป็นเพราะทิ้งไว้ข้างนอกนานเกินไปก็เลยเป็นลมแดดหรืออะไรสักอย่างล่ะมั้ง」
	ซาคุยะ 「ถ้างั้นจะให้ไปเอาผ้าขนหนูชุบน้ำเย็นมาไหมคะ ?」@ พาเช่ 「ของพรรค์นั้นไม่จำเป็นหรอก, ยัยนี่ก็เป็นโยวไคนะ」
	เหม่ยหลิง 「... ...ว่าไงนะ ?@ 　　　　　แกคือบอสใหญ่ที่แท้จริงงั้นเหรอ ? ไทไซเซย์คุง สินะ !」
	ซาคุยะ 「ไทไซเซย์คุงคืออะไรเหรอคะ ?」
	พาเช่ 「ไทไซเซย์คุง... ...?@ 　　　　อืม--- เหมือนกับว่าเคยได้ยินมาจากใครสักคนเมื่อกี้นี้นะ」
	เหม่ยหลิง 「งั้นก็ดี, เตรียมรับมือ !@ 　　　　　คนที่ยังต่อสู้ได้เหลือแต่ฉันคนเดียวแล้ว」
	พาเช่ 「อ้อ จะว่าไปแล้วก็ได้ยินมาจากยัยนี่นั่นแหละ@ 　　　　บอกว่าเห็นไทไซเซย์คุงอยู่ข้างนอก อะไรทำนองนั้น」
	ซาคุยะ 「หรือว่าจะโดนเจ้านั่นโจมตีจนไม่ฟื้นกันแน่นะ... ...」
	พาเช่ 「หึ, จะเป็นยังไงกันนะ@ 　　　　ก็แค่พยายามมากเกินไปจนเหนื่อยแล้วหลับไปไม่ใช่เหรอ ?@ 　　　　ที่สำคัญ มีของพรรค์นี้ตกอยู่ในที่ทำงานเสียด้วยสิ」
	ซาคุยะ 「อ้อ การ์ตูนแอ๊คชั่นของพวกเทนกุสินะคะ ?」 พาเช่ 「เนื้อเรื่องง่ายๆว่า เจ้านี่คือโยวไคชั่วที่แปลงร่างให้ตัวเองมีรูปลักษณ์@ เหมือนกับคนใกล้ตัวในเกนโซวเคียว แล้วบุกโจมตีมาครั้งแล้วครั้งเล่าน่ะ」
	เหม่ยหลิง 「บัดซบ !@ 　　　　　แข็งแกร่งเหลือเกิน---」
	พาเช่ 「ดูยังไงก็แค่กำลังคึกเพราะฝันว่าได้สู้กับศัตรูหลังจากอ่านเจ้านี่น่ะนะ」 ซาคุยะ 「หืม--- ดีจังเลยนะคะ ความฝันเนี่ย@ 　　　　จะว่าไป พูดถึงพวกเทนกุแล้ว... ...@ 　　　　รู้เรื่อง Bazaar ของพวกกัปปะในหนังสือพิมพ์หรือยังคะ ?」
	พาเช่ 「เห็นแล้วล่ะ เห็นแล้ว@ 　　　　ที่มีตุ๊กตาขนาดยักษ์ที่ชื่อว่าฮิโซวเทนโซะคุเป็นหัวข้อสินะ」
	ซาคุยะ 「กำลังคิดว่าจะเอาไปให้คุณหนูอ่านน่ะค่ะ@ 　　　　ท่านแพชูลี่คิดเห็นว่าอย่างไรบ้างคะ ?」
	พาเช่ 「แน่นอน ตั้งใจว่าจะไปอยู่แล้ว@ 　　　　ต้องรีบไปก่อนที่คนอื่นจะคว้าของดีๆไปหมด」
	ซาคุยะ 「ถ้างั้นก็ต้องทำอะไรสักอย่างกับการเฝ้าบ้านแล้ว... ...」