โทโฮ 13.5/ฉากจบของนิโทริ

บทแปล (โดยส่วนใหญ่) โดย Sabrekun (เซเบอร์คุง) http://sabrekun.blogspot.com/2013/11/128-manual.html

data/ed/ed_nitori.pl.jdiff

	ศาลเจ้าฮาคุเรย์
	งานเทศกาลอันแสนวุ่นวายยังคงดำเนินต่อไป\. ผู้มาสักการบูชามิได้มาดูการต่อสู้อย่างเดียว มีไม่น้อยเลย ที่เล็งร้านแผงลอยเอาไว้
	เรย์มุแพ้แรงตื๊อของกัปปะเลยยอมให้กัปปะมาตั้งร้านแผงลอย ในศาลเจ้าโดยไม่เต็มใจนัก\. คำร่ำลือก็ไม่ได้เลวร้ายเหมือนที่กังวลไว้
	นิโทริ 「 ยอดขายวันนี้เป็นไงบ้าง ? 」\. สามภูต (เด็กขายของ) 「 อ่า นิดๆหน่อยๆค่า 」
	นิโทริ 「 ถ้าไม่พยายามให้มากกว่านี้ ฉันไม่มีส่วนแบ่งให้พวกเธอนะ ? 」\. สามภูต 「 อึ๋ย 」
	นิโทริ 「 ลูกค้ากำลังเบื่อการต่อสู้ ระหว่างนักศาสนาแล้วมาทางนี้นะ ? 」
	นิโทริ 「 สงสัยฉันคงต้องออกไปลุยเองแล้วล่ะมั้ง เรื่องยอดขายก็ด้วย 」\. สามภูต 「 ค่า เชิญค่า 」
	โคโคโระ 「 นี่ก็ไม่ใช่ นี่ก็ไม่ใช่ 」\. นิโทริ 「 เธอคนที่เจอก่อนหน้านี้นี่นา 」\. โคโคโระ 「 อ๊ะ อันนี้มีความหวังอยู่นิดหน่อย 」
	นิโทริ 「 ตาถึงจริงนะ อันนั้นระดับสูงกว่าหน้ากากใบอื่นเลยล่ะ 」\. โคโคโระ 「 เอาอันนี้ค่ะ 」
	สามภูต 「 ขอบคุณค่ะ ! 」\. โคโคโระ 「 ถ้ามีความหวังแม้เพียงนิดล่ะก็...... 」
	สามภูต 「 คุณนิโทริ รู้จักลูกค้าท่านนี้เหรอคะ ?\. ยอดขายส่วนใหญ่ของร้านเรามาจากเธอนะคะ 」
	นิโทริ 「 นั่นสินะ เธอเป็นนักสะสมหน้ากากชื่อดังน่ะ\. อย่าทำเสียมารยาทกับเธอเชียวล่ะ 」
	โคโคโระกำลังตามหาหน้ากากแห่งความหวังในร้านแผงลอย\. ว่ากันว่าหน้ากากแนวฮีโร่หรือแนวไอดอลเป็นความหวังสำหรับเด็กๆ
	โคโคโระที่มีความหวังอยู่น้อยนิดจึงเริ่มมีความสัมพันธ์แบบพึ่งพาอาศัยกัน กับกัปปะที่ขายหน้ากากอย่างสบายอารมณ์
	พวกมนุษย์จะเป็นยังไงก็ไม่ทำอะไร และทำอะไรไม่ได้\. งานเทศกาลอันแสนวุ่นวายเองก็เป็นเมล็ดพันธุ์แห่งการค้าขาย\. <balloon> นี่ล่ะคือวิถีชีวิตของกัปปะผู้ไม่นับถือศาสนาใดๆ