โทโฮ 15.5/ฉากจบของมามิโซว
บทแปลภาษาไทย (ส่วนใหญ่) จัดทำโดย Sabrekun (เซเบอร์คุง) http://sabrekun.blogspot.com
data/event/script/mamizou/ed.pl.jdiff
|
|
──ป่าไผ่หลงทาง\. ป่าไผ่ที่เปลี่ยนรูปลักษณ์ทุกครั้งที่มาเยือน\. จนเรียกได้ว่าเป็นสัญลักษณ์แห่งพลังชีวิต |
---|---|
|
มามิโซว : ทำไมเธอถึงมาหักหลังกันตอนสุดท้ายล่ะ\. ศัตรูเลยหนีรอดไปได้เลย\. โมโคว : คนที่หักหลังคือลูกพี่ไม่ใช่เหรอ ?\. พอรู้ตัวอีกทีก็ไปจับคู่กับศัตรูแล้ว |
|
มามิโซว : ว่าไงนะ ? ข้าไปจับคู่กับศัตรู ?\. นั่นมันเธอต่างหากล่ะ\. โมโคว : ไม่สิ ลูกพี่เองก็จับคู่เหมือนกัน\. กับเจ้าคนที่บอกว่าเป็นเทพยาจกนั่น |
|
มามิโซว : ข้าถูกจับคู่กับเทพยาจก......งั้นเหรอ ?\. จริงเหรอ ?\. โมโคว : จริงสิ แล้วก็ไม่รู้ว่าทำไม\. ฉันถึงได้ถูกจับคู่กับเทพแห่งโรคระบาดนั่น |
|
โมโคว : ควบคุมร่างกายไม่ได้ดั่งใจ\. เหมือนกับโดนเทพแห่งโรคระบาดควบคุมเลย มามิโซว : อะไรกันนี่ |
|
มามิโซว : ถ้านั่นเป็นเรื่องจริง\. ข้าโดนเทพยาจกเข้าสิงย่อมไม่มีโอกาสชนะ\. เธอโดนควบคุมร่างกายก็ไม่มีโอกาสชนะ แพ้ราบคาบเลย |
|
มามิโซว : สิงสถิตสัมบูรณ์ถูกเอามาใช้ประโยชน์ ในการบังคับให้พ่ายแพ้....... แบบนี้มัน......\. |
|
มามิโซว : สนุกชะมัด !\. แผนการไม่เลวเลยนี่หว่า\. โมโคว : ถึงจะน่าเสียดายที่ไม่ใช่การซัดกันโดยตรง แต่ก็ไม่ได้รู้สึกโกรธแบบนี้มานานแล้วว่ะ |
|
มามิโซว : ว่าแต่ การจับคู่ โดนสลับได้ยังไงกันหนอ\. การสิงสถิตสัมบูรณ์อาจยังมี เงื่อนไขที่พวกเราไม่รู้อยู่ก็ได้ |
|
มามิโซว : ยังมีเรื่องที่ต้องศึกษาอีกเยอะเลยสินะ !\. โมโคว : นั่นสินะ\. เรื่องศึกษาขอยกให้ลูกพี่ไปละกัน ท่าทางจะมีอะไรให้สนุกอีกเยอะเลยแฮะ |
|
มามิโซว : ให้ข้าจัดการเอง\. ส่วนเรื่องวิธีต่อสู้ ขอยกให้ ผู้เป็นอมตะอย่างเธอละกัน\. สองผู้แข็งแกร่งที่สุดที่เติบโตขึ้นอีกขั้นคือพวกเรา ! |
|
ทั้งสองไม่รู้ว่าถูกทำให้สู้กันเองตั้งแต่เมื่อใด\. จนในที่สุดก็ถูกบังคับให้พ่ายแพ้ไป\. แต่กลายเป็นว่าจิตต่อสู้ยิ่งลุกโชนมากขึ้น |
|
ทานุกิเจ้าปัญญากับมนุษย์อมตะจอมพลีชีพ วันที่จะพิชิตพี่น้องผู้ชั่วร้ายเลวทรามที่สุด แล้วได้ฉายา สองผู้แข็งแกร่งและชั่วร้ายที่สุด ใกล้จะมาถึงแล้ว\. |
|
มั้งนะ |