โทโฮ 15.5/ฉากจบของยูคาริ
บทแปลภาษาไทย (ส่วนใหญ่) จัดทำโดย Sabrekun (เซเบอร์คุง) http://sabrekun.blogspot.com
data/event/script/yukari/ed.pl.jdiff
|
|
──ศาลเจ้าฮาคุเรย์\. ศาลเจ้าห่างไกลหมู่บ้านมนุษย์ที่ตั้งอยู่ ณ ทิศตะวันออกของเกนโซวเคียว\. และไร้ซึ่งวี่แววของผู้มาสักการบูชาเหมือนเคย |
---|---|
|
มาริสะ : เป็นอะไรไป ? ไม่ค่อยร่าเริงเลยนะ\. เรย์มุ : โธ่ ก็ไม่มีผู้มาสักการบูชาน่ะสิ หาเงินไม่ได้เลยน้า |
|
มาริสะ : มันก็ไม่ใช่เรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นไม่ใช่เหรอ\. เรย์มุ : คลี่คลายเหตุวิปลาสได้แล้วแท้ๆ แต่ไม่ก่อให้เกิดรายได้เลย...... |
|
มาริสะ : จะว่าไปแล้ว เหตุสิงสถิตสัมบูรณ์วิปลาสน่ะ คลี่คลายไปแล้วเหรอ ?\. เรย์มุ : งืม─ มั้งนะ |
|
มาริสะ : สุดยอดเลยนี่นา\. ทำยังไงถึงจัดการ สองผู้ชั่วร้ายเลวทรามที่สุดนั่นได้ล่ะ ? |
|
เรย์มุอธิบายเรื่องราวทั้งหมด\. ว่าป้องกันการบังคับสิงสถิตของเทพยาจก ด้วยการแทรกแซงโลกแห่งความฝัน เพื่อเปลี่ยนเทพยาจกเป็นมาสเตอร์ |
|
มาริสะ : บิดเบือนอาณาเขตระหว่างมาสเตอร์กับสเลฟ งั้นเหรอ ?\. คนที่จะทำแบบนั้นได้ก็มีแค่ยูคาริคนเดียวนี่นา แปลว่าจับคู่กันงั้นสิ |
|
เรย์มุ : น่าเจ็บใจก็จริง แต่ถ้าไม่มียูคาริ ไม่มีทางเอาชนะสองคนนั่นได้หรอก\. มาริสะ : เอาน่า ผลลัพธ์คือชนะแล้วก็ดีแล้วนี่นา\. แล้วสองคนที่เป็นต้นเรื่องนั่น ตอนนี้ไปอยู่ไหนแล้วล่ะ ? |
|
เรย์มุ : เรื่องนั้นน่ะ...... |
|
──วัดเมียวเรนจิ\. วัดที่เปิดโดยฮิจิริ เบียคุเรน\. และเป็นที่ชื่นชอบทั้งจากมนุษย์และโยวไค |
|
เบียคุเรน : เดี๋ยวเถอะ ยังสกปรกอยู่นะ\. โจะอง : ทำไมฉัน ต้องมาทำความสะอาดด้วยล่ะ─ |
|
เบียคุเรน : แค่ทำความสะอาดยังทำไม่ได้ แล้วจะทำอะไรได้ล่ะ\. การใช้ชีวิตประจำวันทุกอย่างคือการฝึกนะ\. โจะอง : โธ่เว้ย─ ใจร้ายชะมัด─ |
|
โจะอง : ดันมาเจอวัดที่สมถะแบบนี้\. ความสามารถในการช่วงชิงความมั่งคั่งของฉันก็ไม่มีประโยชน์เลยน่ะสิ\. เบียคุเรน : เดี๋ยวทำความสะอาดสวนเสร็จแล้ว ต้องไปตักน้ำ นั่งสมาธิ ทำอาหาร ไม่มีเวลาว่างให้อู้งานหรอกนะ |
|
โจะอง : ต้องรีบทำให้เสร็จแล้วเผ่นโดยด่วนเลย\. เบียคุเรน : ถ้าคิดว่าจะหนีไปจากวัดได้ล่ะก็ คิดผิดมหันต์แล้วล่ะ\. ฉันจะสั่งสอนเรื่องความสำคัญ ของการใช้ชีวิตสมถะอย่างเข้มข้นเลย ! |
|
............ |
|
มาริสะ : ──อย่างนี้นี่เอง คนฟุ่มเฟือยสุรุ่ยสุร่ายแบบนั้น โดนจับไปดัดนิสัยที่วัดงั้นเหรอ\. แบบนั้นอาจจะได้ผลก็ได้น้า |
|
เรย์มุ : อันที่จริงก็อยากคุมขังหรือเนรเทศออกไปอยู่หรอก\. แต่เบียคุเรนบอกว่า เทพแห่งโรคระบาดยังสามารถกลับตัวกลับใจได้\. ถึงฉันจะไม่เต็มใจเท่าไหร่ แต่ก็ยกให้ทางนั้นจัดการไปน่ะ |
|
มาริสะ : แค่เทพแห่งโรคระบาดเหรอ แล้วอีกคนที่เป็นเทพยาจกล่ะ ? |
|
เรย์มุ : เทพยาจกน่ะน้า...... รายนั้นยุ่งยากยิ่งกว่าเทพแห่งโรคระบาดที่รวบรวม\. ความมั่งคั่งมาที่ตัวเองแล้วเอามาใช้อย่างฟุ่มเฟือยเสียอีก |
|
มาริสะ : ความสามารถในการเปลี่ยนดวงด้านทรัพย์ให้เป็นความซวย ความสามารถชวนสิ้นหวังจนไม่น่าจะช่วยเหลือได้เลยแฮะ\. เรย์มุ : ไม่ใช่แค่นั้นหรอก ดูเหมือนว่าความซวย จะสะสมอยู่ในร่างกายไปเรื่อยๆด้วยล่ะ |
|
เรย์มุ : ดูเหมือนความซวยจะปลดปล่อยออกมาเหมือนระเบิดเป็นครั้งคราว\. ระหว่างต่อสู้ก็เกิดการระเบิดแบบนั้นด้วย─\. ปริมาณของออร่านั่นไม่ธรรมดาเลย\. มาริสะ : หวา ไม่อยากเข้าใกล้เลยแฮะ─ |
|
เรย์มุ : ทีนี้เลยไม่มีใครรับตัวไปน่ะน้า\. ......เพราะงั้นก็เลยช่วยไม่ได้น่ะ\. มาริสะ : งั้นเหรอ เรื่องนั้นมันก็ช่วยไม่ได้นี่นะ......\. ตัวหายนะแบบนั้น |
|
ชิอง : ทำความสะอาดเสร็จแล้วจ้ะ─\. ต่อไปทำอะไรดีเหรอจ๊ะ─\. เรย์มุ : เสร็จแล้วเหรอ ?\. ถ้างั้นฝากตักน้ำด้วยดีมั้ยนะ |
|
มาริสะ : เอ๋ !? ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ ?\. เรย์มุ : เพราะไม่มีใครรับตัวไป\. เลยต้องมาสังเกตการณ์ที่นี่ไงล่ะ\. แต่ก็ช่วยงานเป็นอย่างดี เลยช่วยฉันได้เยอะเลย |
|
ชิอง : ศาลเจ้าน่าอยู่ดีน้า\. ต่อให้ยากจนก็ยังใช้ชีวิตได้อย่างสนุกสนานด้วย─\. เรย์มุ : เดิมทีก็ไม่มีความมั่งคั่งให้เสียอยู่แล้วด้วยล่ะนะ โว้ย พูดแล้วก็เจ็บใจ ! |
|
มาริสะ : อะไรกัน ฉันก็หลงนึกว่า กำจัดหรือเนรเทศไปแล้วซะอีก\. เรย์มุ : ถ้าสามารถกำจัดได้ง่ายๆ ก็ไม่ต้องกลุ้มใจแบบนี้หรอก |
|
เรย์มุ : สุดท้ายแล้ว ฉันก็จั่วโดนสลากยาจกเข้าจนได้\. ชิอง : สมกับเป็นเทพยาจก(ตัวฉัน)เลยนะ แหม พูดแล้วก็เจ็บใจ |
|
เทพแห่งโรคระบาดกับเทพยาจก สองผู้ชั่วร้ายเลวทรามที่สุด ผู้ฉกฉวยเอาความมั่งคั่งมาจากผู้ชมในลานจัดงานแสดงสด |
|
แผนการของยูคาริกับเรย์มุ ทำให้พวกเธอพ่ายแพ้อย่างสมบูรณ์แบบ\. เทพแห่งโรคระบาดต้องไปกลับตัวกลับใจที่วัด\. ส่วนเทพยาจกต้องไปกลับตัวกลับใจที่ศาลเจ้า\. ภัยคุกคามจากสองผู้ชั่วร้ายเลวทรามที่สุดจึงหายไป |
|
มาริสะ : แต่จะว่ายังไงดีล่ะ\. เกลี้ยกล่อมผู้อยู่เบื้องหลังได้แล้วนี่นา\. เท่านี้เหตุสิงสถิตสัมบูรณ์วิปลาสก็คลี่คลายแล้วนะ ! |
|
เรย์มุ : ถ้าเป็นแบบนั้นได้มันก็ดีอยู่หรอกน้า มาริสะ : ยังมีอะไรอยู่อีกเหรอ ?\. |
|
เรย์มุ : มีเหตุผลที่ต้องมาเฝ้าสังเกตการณ์ เทพแห่งโรคระบาดกับเทพยาจกน่ะสิ\. เพราะว่าต้องให้สองคนนี้ ไปสะสางเหตุวิปลาสให้จบน่ะ |