โทโฮ 15.5/ฉากจบของโจะอง
บทแปลภาษาไทย (ส่วนใหญ่) จัดทำโดย Sabrekun (เซเบอร์คุง) http://sabrekun.blogspot.com
|
data/event/script/jyoon/ed.pl.jdiff
|
|
|
──ศาลเจ้าฮาคุเรย์\. ศาลเจ้าที่ยากจนอยู่เสมอ\. แต่อุดมสมบูรณ์แบบด้วยจิตใจของผู้มาเยือน |
|---|---|
|
|
โจะอง : ผู้อาศัยในความฝันที่ออกมาอาละวาด\. จับกลับมาได้หมดแล้ว─ !\. ยูคาริ : เหนื่อยหน่อยนะ พยายามได้ดีมาก |
|
|
โจะอง : ลำบากน่าดูเลยล่ะ\. มันอะไรกันน่ะ เทวดาจอมอาละวาดขั้นสูงสุดนั่นน่ะ─\. ยูคาริ : เทวดา ?\. อย่าบอกนะว่า ไปเจอเทวดามาด้วย ? |
|
|
โจะอง : เจอไปแล้วน่ะสิ\. ยัยนั่นทำลายข้าวของมากที่สุดเลยล่ะ\. ขนาดอยู่บนท้องฟ้ายังทำทุกอย่างพินาศป่นปี้ไปหมดเลย\. แต่ที่เจอนั่นเป็นผู้อาศัยในความฝันนะ |
|
|
ยูคาริ : หืม─ การที่ยัยนั่นโผล่มาคงเป็นเรื่องบังเอิญสินะ ตัวหายนะชัดๆเลยน้า\. แต่ในเมื่อผู้อาศัยในความฝันที่ออกมาอาละวาด ถูกจับตัวได้หมดแล้ว เธอก็เป็นอิสระแล้วล่ะ |
|
|
โจะอง : ......ว่าแต่ ไปฝึกตนที่วัดต่ออีกหน่อยดีมั้ยนะ\. ยูคาริ : ตายจริง ลมอะไรพัดมาล่ะนั่น ?\. เคยอยากหนีแทบแย่เลยไม่ใช่เหรอ |
|
|
โจะอง : แบบว่า การใช้ชีวิตแบบละกิเลสละกิเลส\. มันก็แปลกใหม่และสนุกดีเหมือนกัน\. ยูคาริ : แหมแหม พระที่วัดเมียวเรนจิต้องดีใจแน่ๆเลยล่ะ\. อ้าว ? มีแขกมาเหรอ ? |
|
|
โจะอง : พี่ !?\. แล้วเธอคือ !\. เทนชิ : อ๋า─ ? เธอเคยเจอกับฉันด้วยเหรอ ?\. โจะอง : งั้นเหรอ คนที่เจอก่อนหน้านี้คือผู้อาศัยในความฝันนี่นะ |
|
|
ชิอง : ขอแนะนำให้รู้จัก ยัยนี่คือน้องสาวของฉัน โจะอง เทพแห่งโรคระบาดน่ะ\. เทนชิ : เห─ เทพแห่งโรคระบาดกับเทพยาจกเป็นพี่น้องกันเนี่ยนะ บ้าบอชะมัดเลยน้า เป็นพี่น้องผู้ชั่วร้ายเลวทรามที่สุดของจริงเลยล่ะ |
|
|
ชิอง : ใช่มั้ยล่ะ─ ? ถึงจะไม่ใช่เรื่องน่าขำก็เถอะ\. เทนชิ : ดีจังเลยน้า ชักถูกใจแล้วสิ\. ความสามารถในการทำให้คนอื่นเป็นทุกข์นั่น\. อยากทดสอบจังเลยว่าจะใช้ได้ผลกับเทวดาอย่างฉันรึเปล่า |
|
|
ชิอง : สบายใจจังเลยน้า\. นี่ก็คงเป็นสิ่งที่เทวดาสามารถทำได้สินะ\. โจะอง : พวกพี่ไปสนิทกันตั้งแต่เมื่อไหร่น่ะ |
|
|
ชิอง : ก็แหม ท่านเทวดาคนนี้สุดยอดไปเลยนะ\. ต่อให้ฉันเข้าไปใกล้ก็ไม่รังเกียจ\. ต่อให้อยู่ด้วยกัน ดวงดีที่ฟ้าประทานให้ก็ไม่มีวันหมดด้วย\. ถ้าจับคู่กับคนคนนี้ ดวงดีอาจมาเยือนฉันบ้างก็เป็นได้ |
|
|
โจะอง : หา......\. ตัวเลือกของพี่มักจะผิดพลาดอยู่เสมอเลยไม่ใช่เหรอ\. ชิอง : คราวนี้ต้องไม่พลาดแน่ ! |
|
|
ชิอง : นี่ท่านเทวดาเลยนะ ได้สู้กันก็เข้าใจแล้ว\. ว่าพลังของคนคนนี้น่าเหลือเชื่อมาก !\. ว่าดวงดีของท่านผู้นี้ไม่มีวันหมด ! |
|
|
เทนชิ : ถูกต้องตามนั้น\. ถ้าอยากทำเมื่อไหร่ก็สามารถยึดครองพื้นพิภพได้ในทันที\. มาจับคู่กับฉัน แล้วมอบความทุกข์ให้แก่มนุษย์บนพื้นพิภพทุกคน\. ในฐานะมลทินชิ้นแรกสุดกันเถอะ ! |
|
|
ชิองหลงใหลในการทำสิ่งที่ไม่มีใครคาดคิดได้ของเทนชิ\. จะว่าผิดคาดก็ผิดคาด เพราะต่อให้เทนชิโดนชิองเข้าสิง ก็ไม่ปรากฏว่าเกิดความทุกข์ขึ้นเลย\. ราวกับว่าความสามารถของเทพยาจกใช้ได้ผลกับผู้มีสามัญสำนึกเท่านั้น |
|
|
ภัยคุกคามจากทั้งสองเข้าเล่นงานเกนโซวเคียวอยู่พักหนึ่ง\. จนทำให้เกิดความเข้าใจผิดว่าสองผู้ชั่วร้ายเลวทรามที่สุด\. ที่ก่อให้เกิดเหตุวิปลาสขึ้น คือเทวดากับเทพยาจก |
|
|
ผลลัพธ์คือ โดนรังเกียจจากผู้คนทั่วเกนโซวเคียวและกลายเป็นแกะดำ\. แต่ด้วยความที่ไร้สามัญสำนึก พวกเธออาจแค่ไม่ได้คิดว่านั่นคือความทุกข์ก็เป็นได้ |
|
|
ในขณะเดียวกัน โจะองกลับไปฝึกตนต่อที่วัด\. ตอนแรกวิถีชีวิตแบบละกิเลสมันก็แปลกใหม่ดีอยู่หรอก\. แต่พอเวลาผ่านไปก็เบื่อ แล้วกลับไปนิสัยเสียเหมือนเคย |
|
|
การฝึกฝนทางจิตใจไม่สามารถเติมเต็มความพอใจ\. สุดท้ายก็หนีออกมาจนได้\. ตอนนี้กำลังใช้ชีวิตในแต่ละวันไปกับการแสร้งตนเป็นมนุษย์\. แล้วเข้าไปใกล้ผู้อื่นเพื่อฉกชิงความมั่งคั่งมาเป็นของตน |
|
|
ถึงอย่างนั้นก็ยังเติบโตขึ้นเล็กน้อย\. โดยเธอพยายามเล็งเป้าไปยังมนุษย์ ที่แม้เสียความมั่งคั่งไปก็ไม่รู้สึกว่านั่นเป็นความทุกข์ |